Yapou, bétail humain

Mangaka: Shozo Numa / Tatsuya Egawa
Uitgever: Kami
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 9
Score:

2 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Kami is één van die kleinere uitgeverijen op de Franse markt waar je maar weinig van hoort. Het is dus moeilijk in te schatten welke manga’s ze aanbieden en of er daar ook iets tussen zit dat de moeite waard is. Vaak laat ik hun reeksen dan ook links liggen, maar is er dan eens eentje dat me aanspreekt dan moet ik blindelings overgaan tot de aankoop omdat je er nauwelijks informatie over vindt. Zo kwam ik in het bezit van het eerste volume van Yapou, bétail humain…

We volgen een koppel in het Duitsland van de jaren zestig. Clara is een vooraanstaande Duitse dame die graag paardrijdt maar in het algemeen gewoon graag laat voelen aan dieren dat ze hen de baas is. Haar verloofde, Rinichiro, is een Japanse bolleboos – expert in judo – die in Duitsland kwam doctoreren en veelal over dieren spreekt als ware het zijn gelijken.

Het verhaal barst los – nu ja – als er een ruimteschip op het buitenverblijfje van de bevallige Clara valt. Rinichiro die net naakt aan het zwemmen was snelt Clara te hulp maar gelukkig is zijn geliefde ongedeerd. Een halfnaakte vrouw uit de toekomst stapt uit het ruimteschip.

Pauline is alweer een dame met stand die zowaar enkele eeuwen uit de toekomst komt, bovendien nog eens van een andere planeet ook. Toen ze een uitje maakte in haar ruimteschip dat gebouwd werd met de optie tijdreizen, ging er iets mis en kwam ze terecht in de twintigste eeuw. Wanneer ze Clara ziet met aan haar zijde de naakte Rinichiro beseft ze niet onmiddellijk dat ze zich niet in de juiste tijd bevindt. Op haar planeet en in haar tijd is het immers zo dat de vrouw heerst over de man en dat deze laatste blijkbaar nauwelijks meer is dan een huisdier.

De yapou’s vormen een speciale soort die ondermeer dienen als de geëvolueerde vorm van de vibrator. De yapou die met Pauline mag meereizen ziet eruit als een mismaakte (dwerg)mens die telepathisch begaafd is en een penis uit zijn mond kan laten doen komen om zijn bazinnetje te bevredigen. Natuurlijk is de yapou van Pauline een hypermodern model dat geleverd wordt met een slabbetje aan de yapou die automatisch vocht opneemt als de vrouw klaarkomt. Handig!

Dit is een gesimplificeerde samenvatting van wat scenarist Shozo Numa ons voorschotelt in dit eerste volume. Laat me onmiddellijk stellen dat dit alles totaal op niets slaat. Het verhaal staat bol van paginalange uitleg over yapou en hun evolutie en allerhande zaken die je als lezer niet snapt maar ook totaal niet kunnen boeien. Ook EHS, de wereld waarvan Pauline komt wordt op allerlei manieren een geschiedenis gegeven die zodanig slaapverwekkend is dat ik deze manga kan aanraden aan mensen met slaapstoornissen.

Yapou, bétail humain is één van die manga’s die je aan niemand kan aanraden. Het is blijkbaar een ideologisch meesterwerk dat de afschuw van de Japanners jegens zichzelf onderstreept, maar ik denk dat het vooral de lezers van dit werk zullen zijn die een afkeer tegenover de Japanse scenarist van Yapou zullen voelen opborrelen.

Ik kocht deze reeks omdat het tekenwerk van Tatsuya Egawa (Golden Boy etc.) was, maar ondanks de erotiek – kenmerkend voor Egawa – die alomtegenwoordig is in dit werk, is Yapou, bétail humain een grote teleurstelling. Wil je toch je kans wagen? Bedenk dan dat je voor de 14€90 die een volume uit deze reeks kost bijna een Boeddha volume kan kopen en zowaar bijna drie Kana-manga’s.