Woodstock

Mangaka: Asada Yukai
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 4
Volumes Japans: 16
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Na het succes van Beck van Harold Sakuishi zou je gedacht hebben dat het mangawereldje overspoeld zou worden met muziekmanga. Maar dat is nooit echt het geval geweest. Het is natuurlijk niet eenvoudig om muziek over te brengen naar een medium zonder klank. Het is niet iedereen gegeven de intensiteit van een rockconcert weer te geven zoals Harold Sakuishi deed in Beck. Met Woodstock lijken we een ware Beck-cloon in handen te hebben. Vult hij de leemte in die Beck naliet of blijkt het een cloon zonder ziel te zijn?

Charlie is een punkrockgroepje waarvan de muziek gratis online te downloaden valt via hun website. Mede door deze aanpak maar ook door hun fris geluid wordt de groep steeds vaker opgepikt door radiostations en tijdschriften. Wat ook helpt om de hype te vergroten is dat niemand weet wie er achter de groepsnaam Charlie schuilt…

Maar als lezer weet je onmiddellijk dat Charlie het fictieve groepje is van Gaku, een gepassioneerd muziekliefhebber die echter ietwat mensenschuw is. Hij speelt alle instrumenten van Charlie zelf op computer, verzorgt zelf de zanglijnen en neemt ook nog eens de productie op zich. Charlie is een éénmansgroep. Gaku droomt er echter van om een groep te hebben waarmee hij kan optreden en samen spelen. Maar waar vind je andere groepsleden? En zo begint de zoektocht van Gaku naar groepsleden voor Charlie…

Woodstock van Asada Yukai volgt eenzelfde stramien als Beck, dat ook in andere genres zoals sportmanga erg in trek is. Het hoofdpersonage zoekt een groep vrienden met wie hij zijn hobby kan uitoefenen. En ook in Woodstock zal het niet altijd even makkelijk zijn om de potentiële kandidaten te overtuigen om Charlie te vervoegen. Gelukkig wordt Gaku plotseling heel wat sociaalvaardiger als het er echt om spant.

Woodstock lijkt zich echt te vormen naar het stramien van Beck. Gelukkig haalt de serie een degelijk niveau waardoor je je kunt verliezen in de kwaliteiten van de reeks zonder (al te veel) terug te denken aan het toch nog steeds erg superieure Beck. Toch krijgt ook Woodstock van mij een dikke voldoende.