Subaru

Mangaka: Masahito Soda
Uitgever: Delcourt/Akata
Volumes Frans: 11
Volumes Japans: 11
Score:

9 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Na 20 volumes stoere brandweermannen in Daigo vond Masahito Soda het tijd z’n vrouwelijke kant te tonen. Opvolger Subaru werd een manga over dans en ballet… Het verschil in onderwerp kon moeilijk groter zijn.

Subaru is 9 jaar. Op het eerste zicht lijkt ze een normaal meisje maar haar trieste blik doet vermoeden dat er meer aan de hand is. En dat is ook zo. Haar tweelingbroertje ligt immers in het ziekenhuis en het is al snel duidelijk dat hij niet lang meer te leven heeft. Subaru spendeert al haar vrije tijd in het ziekenhuis, bij haar broertje. Ze hadden altijd graag een kat gewild en Subaru probeert haar broertje op te vrolijken door het nadoen van een kat. En daar gaat ze heel erg in op. Enkel door de intensiteit en de energie die ze uitstraalt, slaagt ze erin door te dringen tot haar broertje die steeds verder wegglijdt. De acrobatieën die ze uitvoert in haar kattengedaante zullen haar liefde voor de dans doen opflakkeren…

Een tragische gebeurtenis en zes jaar later herneemt het verhaal. Subaru leeft een erg eenzaam en teruggetrokken bestaan. Ze draagt een enorm schuldgevoel met zich mee. Het dansen heeft ze echter nog steeds niet verleerd. Meer nog, ze is er zich in gaan verdiepen. Het is haar strohalm.

Subaru is een seinen manga maar straalt enorm veel shonen gevoelens uit. Subaru beseft niet dat ze een enorm talent heeft voor dans, maar de mensen om haar heen zien de ruwe diamant die aan het ontbolsteren is. Ze wordt omringd door rivalen die ze bij momenten verstomd laat staan en verpletterd door haar natuurlijk talent en haar jarenlange – soms wat vreemde – training. Maar doordat de reeks gepubliceerd werd in het seinen voorpublicatiemagazine Big Comics Spirits kan Masahito Soda verder gaan waar de traditionele shonen stopt.

De sterkte van deze manga is zonder enige twijfel het hoofdpersonage Subaru. Ze straalt zoveel uit dat het bij momenten overdonderend is. Als lezer is het enorm moeilijk haar te vatten. Ze kan op de ene pagina een breekbare en fragiele indruk nalaten die je vertederd om een pagina later een zelfverzekerde en ijzersterke wil te vertonen. Ze kan echter ook onvolwassen en vreemd overkomen. Het is met andere woorden geen personage dat je stante pede kan plaatsen, maar ze raakt je wel. En dat is enorm belangrijk bij deze manga. Je voelt met haar mee, maar je krijgt er niet onmiddellijk voeling mee.

In dat opzicht heeft ze ook wel wat weg van Daigo. Ook Daigo doet de lezer vaak twijfelen, en twijfelt om dezelfde redenen vaak aan zichzelf. Bij Subaru wordt die lijn – misschien nog zelfs wat verder – gewoon doorgetrokken.

Dat sterke personage van Subaru maakt het lezen van de manga ook boeiend voor iemand – zoals ik – die totaal geen voeling heeft met het wereldje van de klassieke en/of moderne dans. Het is meer nog dan Daigo een reeks die het genre en het onderwerp overstijgt. En vooral dat maakt dat de meerwaardezoeker eerder naar Subaru zal/moet grijpen dan naar Daigo. Qua puur leesplezier schat ik Daigo dan weer een tikkeltje hoger in. Maar eigenlijk zijn het gewoon beide reeksen die niet mogen ontbreken in je mangatheek. Bovendien vormt de verkrijgbaarheid van Subaru geen probleem. De elfdelige reeks is volledig uitgegeven bij Delcourt/Akata die reeds lieten verstaan ook het vervolg te zullen gaan uitgeven.