Space Adventure Cobra

Mangaka: Buichi Terasawa
Uitgever: Dynamic Visions
Volumes Frans: 20
Volumes Japans: 20
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Space Adventure Cobra van Buichi Terasawa is één van die manga’s die cult zijn geworden door de tekenfilm. In de jaren tachtig was dit één van de vele Japanse tekenfilms die ook in Frankrijk op de buis kwamen en Dynamic Visions besloot ons dan maar te verblijden op de manga zodat we eindelijk ook te weten kwamen hoe de avonturen van Cobra verder verliepen nadat de tekenfilm stopte.

Cobra is een stoere macho die met de androïde Lady de ruimte doorkruist op zoek naar blinkende dingetjes die hij kan stelen. Hij heeft het aan de stok met zowel de ruimtepolitie als de Gilde der Piraten en heeft dus redelijk wat vijanden. In elk geval genoeg vijanden om twintig volumes lang actie en avontuur te bieden.

Cobra is echter niet zomaar een normale bewoner van onze blauwe planeet. Hij moet zowat de sterkste mens aller tijden zijn, heeft een recuperatievermogen dat wielrenners zelfs met kilo’s EPO niet kunnen halen, en is bovendien de trotse eigenaar van een psychogun. Een psychowatte? Een psychogun. Dat is een wapen dat op de plaats zit van de voorarm en dat kan geleid worden door de mentale (psychische…psycho… got it?) kracht van de eigenaar. En Cobra heeft een mentale kracht die zijn gelijke niet kent in het universum.

Het verhaal van Cobra is erg vermakelijk. Cobra is een echte macho die grapt, grolt, en flirt maar ook wel een klein hartje heeft als het erop aankomt. Je kan hem een beetje vergelijken met James Bond, maar dan in de ruimte. Ook het kitcherige van de Bond films vind je af en toe wel terug bij Cobra. Een sigaar die onder water zuurstof afgeeft, je moet het maar bedenken. De twintig volumes hebben een soort algemene verhaallijn waarin vooral Crystal Boy, de eeuwige vijand van Cobra centraal staat, maar vaak zijn er ‘opvulverhaaltjes’ die je laten kennismaken met de uitgebreide wereld die Buichi Terasawa bedacht voor zijn bekendste reeks.

Waar het verhaal de tand des tijds nog heeft doorstaan kunnen we dat minder zeggen van de tekenstijl. We hebben hier te maken met een manga uit de jaren tachtig, dus very old skool, en dat zie je eraan. Velen gaan hierop afknappen maar gelukkig kunnen die mensen nog gelokt worden door de prachtige vrouwenlijven die Terasawa op papier zet. Ook de covers van de reeks zijn bij momenten schitterend. Terasawa is duidelijk iemand die overweg kan met kleuren.

Er zijn nog minpuntjes aan Cobra. Zo beginnen de verhaaltjes soms erg bruusk, of komt er erg abrupt een einde aan zonder dat er wordt uitgewijd over wat er nu zopas gebeurd is. Storend is het niet echt maar soms vraag je je verbaasd af hoeveel pagina’s je bent vergeten om te slaan als er weer eens een nieuw verhaaltje begint zonder je het weet. Ook vraag ik mij als oplettende lezer af waar Lady of andere nevenpersonages zich bevinden als Cobra alleen op pad gaat. Soms is Lady er wel, dan weer niet, dan weer komt ze plotseling als reddende engel uit het niets tevoorschijn. Toch enkele minpuntjes die de reeks kenmerken.

Cobra is een must voor mensen die van space opera houden. Het is een beetje James Bond meets Star Trek. De reeks zal vooral de oudere lezer aanspreken die niet valt over de tekenstijl en die is opgegroeid met de tekenfilm.