Solarium

Mangaka: Keiichi Itou
Uitgever: Génération Comics
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 2
Score:

6.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Toen het magistrale Planètes ten einde liep bij Génération Comics zochten ze natuurlijk naar een opvolger. Twee science-fiction titels werden binnengehaald en aangekondigd als de ‘nieuwe Planètes’. De eerste was de langlopende reeks Moonlight Mile die we hier reeds eerder bespraken op de Heuvel, en de tweede was het tweedelige Solarium die we hier in deze review eens onder de loep nemen.

Op het einde van de 21ste eeuw is het afgelopen met de ruimtevaart. Toen de mens het heelal begon te ontginnen gebeurde er immers een immense ramp die meerdere miljoenen levens kostte. Terroristen lagen aan de basis van deze catastrofe en vermits het gevaar niet geweken is durft niemand nog echt de ruimte exploiteren.

Arato is het hoofdpersonage in deze reeks en is een space child, iemand die geboren is in de ruimte. Deze nieuwe soort mensen werden de hemel ingeprezen en aanzien als een nieuwe stap in de evolutie van de mens, maar ze leden ook aan grootheidswaanzin. Samen met de terroristen werkten ze samen aan de grote ramp die het einde inluidde van de ruimtevaart.

Arato heeft echter maar één droom, en dat is de ruimte verkennen. Vermits hij geen kans maakt via officiële weg om zijn droom te verwezenlijken laat hij zich overhalen om toe te treden tot een terroristische splinterbeweging die een ruimtekolonie wil uitbouwen om er een nieuwe, vredige staat te creëren.

Als je de covers van Solarium bekijkt, denk je dat je te maken hebt met een derderangsreeks vol fanservice. Al snel wordt het duidelijk dat Solarium dan toch wel wat meer te bieden heeft – behalve dan op het vlak van fanservice want daar zal je op je honger blijven zitten. Het verhaal zit niet slecht in elkaar en boeit, en de tekeningen zijn ook geslaagd te noemen.

Keiichi Itou werkt niet met pen en papier maar tekent alles volledig op computer. De tekenstijl is gelukkig niet te koud of te afstandelijk zoals wel eens gebeurt met deze techniek. Wat wel opvalt is de afwezigheid van decors. Storen doet dit echter niet.

Solarium ging bijna een onverwachte aanrader worden voor de niet te veeleisende lezer tot je aan het einde komt van het tweede volume. De actie verloopt bikkelhard, de snelheid zit op kruissnelheid, je wacht op antwoorden op de vele vragen die zich hebben gesteld tijdens de vierhonderd pagina’s van deze manga. En plots, poef, gedaan. Ik ga niet zeggen dat er géén einde is, maar je merkt toch duidelijk dat dit een onafgewerkt product is. En kan je een onafgewerkte reeks aanraden?

Solarium is leuk leesplezier maar door de vele vragen die nog rijzen na het lezen van de laatste pagina is dit een reeks die je maar beter niet koopt. We kunnen enkel hopen dat deze goede ideeën niet verloren gaan en dat de mangaka met een vervolg komt, of een nieuwe reeks begint waarin hij elementen overneemt.