Shitaro-kun

Mangaka: Senno Knife
Uitgever: Soleil
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 2
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Senno Knife kennen we nog van de aangename bundels horror kortverhalen die enkele jaren geleden verschenen bij Soleil – toen nog Végétal Manga. Fin de l’éden en Sister werden hier toch redelijk positief onthaald en vooral het kleine ukkie Shitaro die af en toe zijn opwachting maakte in de verhaaltjes wist me te bekoren.

Reeds ten tijde van de vorige twee bundels werd dit tweedelige Shitaro-kun aangekondigd maar waarschijnlijk door de volledige overname van Végétal Manga door Soleil liet deze reeks op zich wachten. Nu is ze dan toch verschenen maar er werd totaal geen promotie rond gevoerd en nergens was er informatie over terug te vinden. Beetje spijtig want Senno Knife toonde toch reeds z’n potentieel.

Shitaro-kun volgt hetzelfde stramien als Fin de l’éden en Sister, met name een opeenvolging van kortverhalen die enkel aan elkaar gelinkt worden door de aanwezigheid van de duivelse Shitaro. Het kleine jongetje dat graag rondhuppelt en onschuldige meisjes betrekt in z’n niet zo alledaagse hobby’s.

Het eerste verhaal verwijst naar enkele urban legends die we ook reeds tegenkwamen in andere j-horror manga. Tonkaraton is iemand wiens vel volledig vervangen werd door verband; er is ook de legende over de hond met mensenhoofd; en natuurlijk blijft de meest bekende legende die van de vrouw met de gespleten mond die zich achter een paal verstopt.

Chizuru gelooft in deze urban legens maar haar klasgenoten geloven haar niet. Tot ze op een dag erop uittrekken met de wagen en Shitaro overhoop rijden. Het zal het begin zijn van de verwezenlijking van hun angsten voor de urban legends…

De bundel wordt vervolledigd door nog vijf andere kortverhalen met telkens Shitaro in de rol van aangever. Hij zal als lief, klein jongetje in short telkens weer in contact komen met het hoofdpersonage en op die manier de bal aan het rollen brengen. Wees vriendelijk tegen Shitaro en hij zal je belonen. Maar misschien niet op de manier die je verwacht…

Shitaro-kun is volledig te vergelijken met de eerder genoemde bundels kortverhalen. De verhalen zijn niet beter of slechter, de tekenstijl is niet geëvolueerd. Ook het stramien verloopt op dezelfde manier en het is spijtig dat sommige verhalen niet wat meer uitgediept zijn. Dat is dan ook één van de minpunten in deze bundel. Echt schrikken doe je hier immers niet van, en diepgang is ver te zoeken door het beperkt aantal pagina’s dat elk verhaaltje telt.

Shitaro-kun is interessante lectuur voor de liefhebbers van de Japanse horror scène, maar baanbrekend is dit alles niet.