Shirahime Syo

Mangaka: Clamp
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Shirahime Syo is een one-shot van Clamp. Jawel, na Tonkam en Pika heeft nu ook Glénat de stap gezet naar het oeuvre van de meisjes van Clamp. Als je weet hoeveel reeksen er al zijn uitgebracht van Clamp in het Franse taalgebied, dan vrees je een overdosis. En als je weet dat de kwaliteit toch dikwijls te wensen overlaat, hou je hout vast als er nieuw werk van Clamp verschijnt. En toch kocht ik dit one-shot in de hoop een mooie manga te lezen.

Shirahime Syo is een one-shot waarin drie verhalen beschreven worden die telkens weer handelen over de sneeuw en over Shirahime, de witte prinses. De prinses van de sneeuw is een veel voorkomend personage in de Japanse folklore en de meisjes van Clamp besloten er dit one-shot aan te wijden. Buiten de drie verhaaltjes is er ook nog een mooie proloog volledig in kleur, en een epiloog die dit alles mooi afsluit.

Het eerste verhaal, “La montagne des loups”, is het verhaal van een jonge vrouw wiens vader gedood werd door een vervaarlijke wolf. Het speelt zich af in een klein dorpje in de bergen waar de bevolking vreest voor deze mensverslindende gitzwarte wolf met de bloedrode ogen.

Het meisje besluit onder de goedkeuring van haar moeder op zoek te gaan naar deze wolf om haar vader te wreken. Ze vreest niet van deze reis terug te keren maar moet het erop wagen. Onderweg wordt ze aangevallen door een troep wilde honden. Plotseling verschijnt echter de gevreesde zwate wolf die een aanval inzet op de meute honden.

Enige tijd later ontwaakt de jonge vrouw in een grot. De zwarte wolf heeft haar gered en hierheen gebracht. Hij brengt haar eten en de twee vinden elkaar. Het meisje komt tot de conclusie dat deze wolf haar vader niet gedood kan hebben. Nee, waarschijnlijk werd haar vader gedood door diezelfde meute honden die ook haar aanviel.

Het eerste verhaal eindigt triest, maar mooi, onverwacht en melancholisch. En dat gebeurt telkens weer opnieuw bij de twee volgende verhalen die ook sterk zijn, al voel je je misschien net dat ietsje minder betrokken bij de gebeurtenissen in “La fleur des glaces” en “Les conjoints amoureux”.

In de Japanse legendes wordt gezegd dat de Prinses van de Sneeuw weent als er sneeuw valt, de sneeuwvlokken vormen haar tranen, en dat is ook zo een beetje het gevoel dat deze manga bij je oproept. Een trieste, melancholische sfeer.

Glénat levert hier ook een prachtige editie af. Een iets groter formaat dan normaal, het behoud van de kleurenpagina’s die er dan nog eens goed uitzien ook (is wel eens anders in een manga), het gaat zelfs zo ver dat de paginanummering in het Japans blijft. Je betaalt dan wel dat tikkeltje meer voor heel wat minder pagina’s, maar dat nemen we er graag bij.

Clamp wisselt schitterende werken af met abominabel slechte manga, en Shirahime Syo helt duidelijk over naar de eerste categorie. Ik ben alvast betoverd geraakt door de Witte Prinses, nu jij nog.