Shaman King

Mangaka: Takei Hiroyuki
Uitgever: Kana
Volumes Frans: 25
Volumes Japans: 32
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Shaman King van Takei Hiroyuki is een shonen manga pur sang. De manga vertelt het verhaal van de beginnende sjamaan Yoh Asakura, een erg luie en relaxte jongen die het leven neemt zoals het komt. Op een avond ontmoet hij Manta en het is dit wel erg klein opdondertje dat ons het verhaal vertelt…

Een sjamaan is iemand die het talent heeft om met overledenen te communiceren, Yoh is dus zo iemand. Een sjamaan heeft meestal een bepaalde geest waarmee hij op pad gaat en bij Yoh is dit Amidamaru, een berucht samoerai.

Zoals bij elke shonen manga worden de eerste volumes gebruikt om het verhaal te lanceren en om de vriendengroep van het hoofdpersonage vaste vorm te laten aannemen. Bij Shaman King breekt het verhaal echt open als Anna de Itako in beeld komt. Zij komt zo maar eventjes verklaren dat zij de verloofde van Yoh is, en dat hij zich moet beginnen klaarstomen om deel te nemen aan het grote Shaman Fight.

Het Shaman Fight wordt elke vijfhonderd jaar gehouden en dient om de – jawel – Shaman King aan te duiden. En Anna is vastberaden om van haar toekomstige echtgenoot Yoh de volgende Shaman King te maken.

Zoals bij elke shonen moeten onze vrienden eerst een soort voorronde overleven om te mogen deelnemen aan het echte shaman fight en natuurlijk worden er tijdens die voorrondes nieuwe vriendschappen gesmeed. De groep van Yoh wordt telkens wat uitgebreider maar toch blijft het allemaal gemakkelijk te volgen.

Uiteindelijk begint het Shaman Fight en zal Yoh niet alleen stuiten op een ijzersterke tegenstander die wel onklopbaar blijkt en tevens een pak bondgenoten heeft, maar Yoh zal ook komaf moeten maken met zijn eigen verleden. Genoeg voer voor enkele tientallen volumes zou ik zo zeggen.

Shaman King is één van die shonen manga van de nieuwe generatie die het vaandel van Dragon Ball moest overnemen. En ik moet zeggen dat Shaman King mij allesbehalve verveelt. Het scenario zit erg goed in elkaar en Takei weet duidelijk waar hij naartoe wilt, iets wat soms wel eens de verkeerde kant durft opgaan bij andere shonen manga’s.

Ook de tekenstijl is erg verfrissend. Takei is nog assistent geweest van Watsuki die ondermeer Kenshin op zijn actief heeft, en zijn tekenstijl is erg levendig. Vooral de grimassen die Manta wel eens durft te trekken zijn erg sterk en geven het verhaal een goeie dosis humor die echter na verloop van enkele volumes een steeds minder belangrijke plaats inneemt.

Al bij al is Shaman King een aangenaam tijdverdrijf. In de categorie shonen manga is het duidelijk één van mijn favorieten. Natuurlijk is het wel zo dat het verfrissende en de grappige humor van in het begin na enkele volumes plaats moet ruimen voor de gevechten uit de Shaman Fight, maar is er wel een shonen manga die zich distantieert van dat principe?