Say Hello to Black Jack

Mangaka: Syuho Sato
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 10
Volumes Japans: 13
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Say Hello to Black Jack is een waar fenomeen in Japan. Elk nieuw volume van de manga wordt verkocht aan een paar miljoen lezers die er bijna een messias van zouden maken. Het is immers een serie die de mindere kantjes van de Japanse gezondheidszorg durft aankaarten en de Japanners zijn er dol op.

In Frankrijk werd er een ware veldslag gehouden om de rechten van deze populaire reeks te bekomen. Glénat kwam er uiteindelijk uit als winnaar en besloot de titel zwaar te promoten. Waarschijnlijk hadden ze diep in de buidel moeten tasten voor de reeks aan te kopen en wouden ze hun investering zo snel mogelijk terugzien. Bij de publicatie van het eerste volume in het Frans werden er dan ook vele wedstrijden georganiseerd, de titel werd voorgesteld aan de niet-gespecialiseerde pers, en het eerste hoofdstuk kreeg een prepublicatie in het magazine ‘Le Virus Manga’. Kortom, de grote middelen werden ingezet om van deze titel een even groot succes te maken als in Japan. Maar waar gaat het nu allemaal over?

We volgen de proclamatie van ene Eijirô Saitô, een student die zopas afstudeerde als dokter. Elk jaar studeren er in Japan 8000 jongeren af in de geneeskunde, een kleine honderd daarvan komen van de befaamde Eiroku Universiteit. Zij vormen de elite, zij zullen de geneeskunde de komende decennia naar nieuwe hoogtes moeten stuwen.

De studies geneeskunde duren zes jaar in Japan, maar het gaat hier om theoretische kennis en observatie. Zes jaar na de start van hun studies hebben de Japanse studenten geneeskunde nog steeds geen praktische kennis opgedaan. Na de diploma-uitreiking volgt er dus een langdurige stage in een universitair hospitaal waar ze de knepen van het vak leren. Na de twee jaar die deze stage duurt zijn ze dan eindelijk klaar om op eigen benen te staan…

Maar in de praktijk verloopt het minder rooskleurig. Gedurende zijn stage verdient Saitô 280 euro in de maand… voor dagen van zestien uur. En dat zijn enkel de dagen, want met 280 euro kom je natuurlijk niet rond om je kost en inwoon te betalen. Stagestudenten worden dus min of meer gedwongen nog extra uren te kloppen in andere ziekenhuizen. Saitô doet na zijn uren nog een nachtdienst bij een ander ziekenhuis. Soms samen met een volleerd arts, soms ook… alleen. En Saitô is heus niet de enige in die situatie. Je moet maar hopen dat je ’s nachts niets voor hebt in Japan want de kans is groot dat een groentje zonder praktijkervaring je opensnijdt.

Het zijn dergelijke wantoestanden die Syuho Sato aanklaagt in zijn manga. De reeks staat bol van de vreemde kronkels die heersen in de Japanse gezondheidszorg. De jonge Saitô is nog een idealist en zal op zijn manier hiertegen in opstand komen. Maar wat kan een groentje beginnen tegen al die gevestigde waarden? Al snel komt hij erachter dat hij in de machine moet stappen om van binnenuit veranderingen door te voeren.

Say Hello to Black Jack is een erg sterke reeks. Nog aangrijpender dan Sato’s andere reeks die in het Frans verschijnt, met name Umizaru. Aangrijpender maar ook belerender. Er wordt gesmeten met gegevens, en het Japanse systeem komt er zelden positief uit.

Het is echter wel de vraag of deze manga ook in Frankrijk een hype zal worden. In Japan worden er wetten veranderd door de impact van de reeks, maar het is dan ook het Japanse systeem dat beschreven wordt. Zit het westerse publiek hier op te wachten? Natuurlijk zullen er ook bij ons wel excessen zijn in de gezondheidszorg, maar zijn deze dezelfde als in Japan? Een sterke reeks, maar niet voor iedereen weggelegd, volgens mij.

Leuk is ook dat Glénat deze manga in het Nederlands zal uitbrengen.