Roji

Mangaka: Keisuke Kotobuki
Uitgever: Ki-oon
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

6 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

De Franse uitgeverijen voelen meer en meer de adem van hun Japanse tegenhangers in hun nek. Steeds vaker willen de Japanse uitgeverijen zelf voet aan grond krijgen in Frankrijk – zoals Shueisha/Shogakukan dat Kazé opkocht – of proberen ze hechte relaties aan te knopen met één uitgeverij – zoals Kodansha dat doet met Pika. De overige uitgeverijen zetten dan ook hun beste beentje voor om niet kopje onder te gaan in het snel veranderende mangalandschap. Sommige proberen bijvoorbeeld rechtstreeks de banden met bepaalde mangaka aan te halen. Ki-oon doet dit bijvoorbeeld met Keisuke Kotobuki die speciaal voor de Franse markt Roji tekende.

Keisuke Kotobuki kennen sommigen misschien van het eveneens bij Ki-oon verschenen Kamisama. Rechtstreeks in opdracht van Ki-oon en dus ook onder leiding van de onafhankelijke Franse uitgeverij maakt hij nu Roji, een manga voor kinderen.

Yuzu en Karin zijn twee zusjes met een erg verschillend karakter. Hun tegenovergestelde ingesteldheid zal zowat de drijfveer achter deze manga zijn. Samen met hun vriendjes beleven ze avontuurtjes die volgens het persbericht het midden houden tussen Hayao Miyazaki en Alice in Wonderland.

Laat ons meteen klaar en duidelijk stellen dat Roji verre van de kwaliteit van beide geciteerde klassiekers haalt. Roji is de vreemde eend in de bijt die moeilijk van start gaat en nooit echt duidelijk is in waarheen het heen wilt. De tekenstijl is mooi en erg eenvoudig. Het leest allemaal vlot weg en de inkleuring is ook leuk en sfeervol gedaan voor een kodomo-manga. Dat de manga getekend werd (en dus niet nadien gespiegeld!) in westerse leesrichting is natuurlijk ook een voordeel voor het doelpubliek. Alleen zal dat jeugdige doelpubliek afketsen op het taalgebruik en de belevenissen van de hoofdpersonages. Yuzu en Karin hanteren een veel te volwassen taalgebruik, nergens lijkt er rekening te zijn gehouden met het leesniveau van het doelpubliek, en de avonturen die ze beleven zijn nergens spannend, interessant of onderhoudend. Integendeel, de sfeer is soms zelfs te duister.

Roji ziet er prachtig uit en het doel op zich is ook lovenswaardig, maar de scenaristische uitwerking laat gewoon cruciale steken vallen om het doelpubliek aan te spreken. Wil je kijken naar mooie plaatjes of kinderen laten genieten van de mooi getekende personages? Ok. Maar bedenk er dan maar zelf een leuk verhaaltje bij, want daar schiet Roji te kort.