Random Walk

Mangaka: Wataru Yoshizumi
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 3
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Zoals jullie al wel weten ben ik een fan van Wataru Yoshizumi (Marmalade Boy, Mint na Bokura, Ultra Maniac,…). En het geluk staat aan m’n zijde want ook uitgeverij Glénat blijkt een fan van de mangaka te zijn. Hopelijk brengt dit hen ertoe haar werk ook ooit op de Nederlandse markt te gooien. Maar dat blijft voorlopig toekomstmuziek.

In het driedelige Random Walk draait het allemaal rond het liefdesleven van Yuka Kunitomo. Het 16-jarige meisje is de dochter van een schrijver die haar altijd geleerd heeft dat ze mooie en intense liefdesverhalen moet beleven om een goede vrouw te worden. Het meisje leeft dan ook volgens die woorden, maar is er spijtig genoeg nog niet in geslaagd De Ware te ontmoeten.

Op een dag beslist ze met haar beste vriendin Tôko naar de karaoke te gaan en daar twee knappe gasten voor hen te laten betalen. Yuka zal echter haar hart verliezen aan één van hen: de knappe maar ondoorgrondelijke Nozomu Shiki.

Blijkt dat de jongen op dezelfde school zit als Yuka en bovendien de zoon is van een bevriend auteur van Yuka’s vader die maar wat graag wil dat zijn zoon het liefje wordt van die aangename dochter van zijn collega. Maar zal alles uitdraaien zoals het lot het heeft voorgeschreven?

Ultra Maniac was voor mij de eerste teleurstelling in het oeuvre van Yoshizumi. Het magische karakter van de reeks stoorde mij omdat Yoshizumi duidelijk beter is met de doorsnee liefdesverhaaltjes die we van haar gewoon zijn. Toen bleek dat Random Walk weer een van die verhaaltjes zonder franjes was keek ik tevreden uit naar de release.

Wat blijkt? Dat het werk eigenlijk toch minder boeit dan eerdere manga’s van Yoshizumi. Objectief gezien kan ik er weinig slecht over zeggen. Het verhaal zit goed ineen – ook al is het erg klassiek – en de tekenstijl weet me nog steeds evenveel te bekoren. Maar de beleving is een beetje weg, de passie ontbreekt. Het lijkt iets teveel op bandwerk waar de Yoshizumi-touch net dat tikkeltje te weinig aan bod komt. Komt er dan toch sleet op het Yoshizumi procédé?

Voor nieuwkomers is deze reeks nog steeds een aanrader, maar er zitten toch wat mankementjes aan waardoor ik Random Walk net een trede lager inschat dan bijvoorbeeld Marmalade Boy of Mint na Bokura. Er wordt gewoon te snel over de gevoelens van de personages heen gegaan. Yuka wordt verliefd, maakt het uit, wordt terug verliefd, … allemaal zonder enige moeite, zonder beleving, zonder gevoelens lijkt het wel.

Ook de humor die me zo’n fan maakte van Yoshizumi verdwijnt al te vaak naar de achtergrond. De teneur van de reeks is natuurlijk wat volwassener en serieuzer, maar als je dan tekort schiet op het vlak van gevoelens en emoties, dan mis je de humor des te meer.

Random Walk is geen slechte reeks, maar mist net als Ultra Maniac dat tikkeltje extra dat van Wataru Yoshizumi een van m’n favoriete mangaka maakte.