Quartier Lointain

Mangaka: Jiro Taniguchi
Uitgever: Casterman
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 2
Score:

9.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Jiro Taniguchi wordt hier erg hoog aangeschreven op de Heuvel. De reviews van zijn werken zijn telkens weer lovend en dat zal met de bespreking van « Quartier Lointain » niet veranderen. De manga’s die bekroond werden op het prestigieuze stripfestival te Angoulême zijn immers op één hand te tellen, Quartier Lointain ging daar echter zelfs aan de haal met één van de hoofdprijzen, met name de prijs voor beste scenario in 2003. We hebben hier overduidelijk te maken met een klassieker die elke stripliefhebber in huis zou moeten hebben.

Alles begint wanneer de 48-jarige Hiroshi met de trein terugkeert naar huis. Hij heeft een zware zakenreis achter de rug en voelt zich niet bijster goed omdat hij wat te diep in het glas heeft gekeken de avond voordien. Hij wordt te oud om zich te laten gaan in de alcohol. Wanneer hij goed en wel op de trein zit beseft hij dat dit niet de shinkansen naar Tokyo is, hij is op de verkeerde trein gestapt. De trein brengt hem naar Kurayoshi, zijn geboortestad en Hiroshi besluit er een uitstapje van te maken.

Hij bezoekt het graf van zijn moeder die op 48-jarige leeftijd het leven liet. De leeftijd die hij nu heeft. Zijn moeder is veel te vroeg gestorven en Hiroshi denkt terug aan die ene dag waarop alles veranderde voor hun gezin. De dag waarop zijn vader met de noorderzon verdween en nooit nog iets van zich liet horen.

Hirsohi dommelt in aan het graf, maar wanneer hij weer tot zijn positieven komt staat daar niet meer de 48-jarige zakenman maar wel een jongen van veertien jaar. Snel loopt hij naar het huis waar hij zijn jeugd doorbracht en jawel, zijn ouders en jongere zusje staan hem op te wachten. Hiroshi is teruggegaan in de tijd.

Hij heeft het lichaam van een veertienjarige maar heeft wel nog het geheugen van de 48-jarige man die hij tot voor enkele momenten was. Hij beseft dat hij hier een unieke kans krijgt om het verleden over te doen. Wie weet slaagt hij erin zijn vader thuis te houden, er voor te zorgen dat deze zijn gezin niet achterlaat.

We volgen Hiroshi die zijn jeugd herbeleeft. Hij herontdekt verloren gegane vriendschappen, maar schept er ook nieuwe met bijvoorbeeld de vroeger ongenaakbare Tomoko, het knapste meisje van de ganse school. Zijn punten zijn uitmuntend en hij herontdekt hoe het is om niet gehinderd te worden door oude botten. Toch wordt Hiroshi melancholischer naarmate die ene, enge dag nadert, de dag waarop zijn vader verdwijnt. Hij zal er alles aan doen om te weten te komen waarom hun vader hen achterliet.

We herkennen hier de typische, statische tekenstijl van Taniguchi. Dit is alweer een erg intimistische manga, het genre waarin Taniguchi het best tot zijn recht komt. Je leeft onmiddellijk mee met de personages en probeert er samen met Hiroshi achter te komen wat er misging in hun familie.

Manga’s krijgen wel eens het verwijt vaak een ontoereikend einde te hebben, maar hier zal het einde niemand teleurstellen. Je krijgt een antwoord op de vragen die eerder gesteld werden, het einde verloopt in de intieme, rustgevende sfeer die de manga kenmerkt, en er zit een kleine touch aan die echt wel net dat tikkeltje extra geeft aan het verhaal.

Quartier Lointain lost de erg hoge verwachtingen volledig in. Het is alweer een schot in de roos van Taniguchi. Een manga die vooral een meer volwassen publiek zal aanspreken en die zeker ook gesmaakt zal worden door de traditionele stripfan.