Quand la nuit tombe

Mangaka: Rie Aruga
Uitgever: Akata
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

9 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Quand la nuit tombe van Rie Aruga is een one-shot dat waarschijnlijk onder ieders radar is gevlogen. Maar wij gingen overstag voor ‘Kojo Yakei’. Het uitgangspunt stond ons immers aan. Maar hoe luidde ons oordeel na lectuur van deze seinen manga?

Het verhaal speelt zich af in een industrieel gebied in Tokai waar Takaomi en Ao jeugdvrienden zijn. Maar meer dan vriendschap werd het nooit tussen hen beide. Maar nu ze tieners zijn en niet meer in dezelfde klas zitten, valt het hun vrienden op dat ze steeds vaker elkaars gezelschap opzoeken. Bloeit er iets moois tussen hen?

Iedereen in hun omgeving is ervan overtuigd dat ze een koppeltje gaan worden, maar dan gebeurt er iets dat het leven van beide jongeren volledig overhoop zal gooien. Is het nog mogelijk om vrienden te blijven? Zal hun leven ooit nog hetzelfde zijn?

‘Quand la nuit tombe’ vertelt een aangrijpend verhaal over hoe een verkrachting het leven van heel wat mensen overhoop gooit. Je hebt het slachtoffer en de dader, maar wat met hun naasten? Wat met hun directe omgeving? Hoe beleven zij zo’n dramatische gebeurtenis? En wat zijn voor hen de gevolgen?

In dit one-shot ontdekken we hoe zwaar de impact is van een verkrachting op het leven van Takaomi en Ao ondanks het feit dat ze geen van beide rechtstreeks betrokken waren bij het misdrijf. Maar tot in hun volwassen leven zullen de feiten hen blijven achtervolgen. Zal het ooit nog hetzelfde worden tussen hen?

‘Quand la nuit tombe’ wist ons enorm te overtuigen en kunnen we aanraden aan iedereen die klaar is om een iets volwassener thema te ontdekken. Dit one-shot mag dan misschien wel onder de radar zijn gevlogen, maar dat is volledig onterecht. Wij zijn fan van dit melancholische liefdesverhaal met een dramatische ondertoon. Zeker een aanrader voor liefhebbers van manga die een fris liefdesverhaal combineren met de nodige dramatiek, zoals ‘I want to eat your pancreas’ of ‘Your lie in april’. Al blijft het hier net dat tikkeltje luchtiger, niet in het minst door het beperktere aantal pagina’s.