Prince du Tennis

Mangaka: Takeshi Konomi
Uitgever: Kana
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 28
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Weekly Shonen Jump blijft het bekendste prepublicatiemagazine in Japan. En steeds vaker mogen ook wij kennis maken met reeksen die verschijnen in dit magazine. De populairste zijn natuurlijk: Dragon Ball, Naruto, Hunter X Hunter, Slam Dunk,… maar de laatste tijd worden ook de meer specifiekere – vaak minder bekende – titels vertaald naar een door ons begrijpbare taal. “Prince du Tennis” is zeker niet de laatste in de rij.

Prince du Tennis is een manga over, jawel, tennis. En zoals bij de meeste sportieve shonens gaat het hier om een bende jongelui die nog op de middelbare school zitten en daar furore proberen te maken in een sportclub, gelinkt aan hun school.

Echizen Ryôma is nog maar twaalf jaar maar speelt tennis zoals een echte pro. Vier jaar op rij won hij het grote juniortornooi in de States. Maar nu is hij terug in zijn geboorteland en om het zich niet te gemakkelijk te maken wil hij zich meten met de jongeren die spelen in de reeksen tot –16 jaar. Er moet toch iets of wat uitdaging zijn, nietwaar?

We hebben hier dus niet te maken met een beginneling, of een loser die zich met volle overgave op de trainingen stort om beetje bij beetje progressie te maken en zo toch naam en faam te maken. Nee, hier gaat het om een prodigé die er al staat van bij het eerste volume. Geen toestanden dus zoals Sakuragi die zich in ‘Slam Dunk’ inschrijft in de basketbalclub zonder te weten dat het met de handen wordt gespeeld.

Echizen is een waar talent. Hij speelt tennis met beide handen, zowel links als rechts hanteert hij zijn raket, hij beheerst alle slagen uit het boekje, heeft een uitzonderlijk uithoudingsvermogen,… kortom Mr. Perfect. Hij is dan ook de zoon van misschien wel de beste Japanse tennisspeler ooit.

Op zijn nieuwe school komt hij al meteen in aanraking met de oudere leden van de club die het niet begrepen hebben op dit arrogante opdondertje dat hen alle uithoeken van de baan laat zien. Met listen proberen ze hem te verslaan maar Echizen overwint alle obstakels. Al snel speelt hij een tornooi om titularis te worden in het eerste team, ook al is dat normaal verboden voor iemand van zijn leeftijd.

Prince du Tennis is helemaal gefixeerd op het tennis. Al in het eerste volume draait het om matchen spelen, en tornooien winnen, en dat zal zo vele tientallen volumes lang blijven duren. De technieken worden steeds hallucinanter en zullen bij momenten epische proporties aannemen. In de latere volumes zullen de spelers soms in trance verkeren en een soort Super Sayajin pose aannemen. Dit is dus eerder een sportieve shonen in de aard van het surrealistische Captain Tsubasa dan eentje die het realisme zoekt zoals in Rookies.

De reeks vormt een aangename lectuur voor de fans van het genre en bevat alle elementen die nodig zijn om er een succes van te maken. In Japan slaat Prince du Tennis zelfs enorm aan bij de meisjes – ook al is het een typische shonen manga voor jongens – omdat de tennisspelers toch allemaal zo’n knappe gasten zijn. Zeker eens bekijken zou ik zo zeggen…