Platinum End

Mangaka: Takeshi Obata / Tsugumi Ohba
Uitgever: Kazé
Volumes Frans: 3
Volumes Japans: 4
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Platinum End is de nieuwe manga van het gekende Death Note duo Takeshi Obata (tekeningen) en Tsugumi Ohba (scenario). In deze manga wordt Mirai, een doorsnee jongen, van een gewisse dood gered door een engel om alsnog in een ware hel te belanden…

Mirai is een depressieve jongen. Zijn hele gezin stierf bij een auto-ongeluk enkele jaren terug en sindsdien leeft hij bij z’n oom en tante. Zij behandelen hem echter als vuil. Hij wordt mishandeld, krijgt nauwelijks eten en moet alle klusjes doen. Op een dag wordt het allemaal te veel voor Mirai en wil hij zelfmoord plegen door van een flatgebouw te springen. In zijn val naar beneden wordt hij echter opgevangen door een bevallige engel…

De engel die Mirai het leven redt heet Nasse en zal de jongen enkele super powers schenken. Hij krijgt een stel vleugels waarmee hij kan vliegen en hij krijgt een pijl waarmee hij ieders hart kan veroveren voor 33 dagen. Krachtige wapens in de handen van een jongen die zopas nog zelfmoord wou plegen. Te krachtig?

Blijkt immers al snel dat de engel Nasse niet zomaar op Mirai’s pad belandde. God is moe en zoekt een opvolger. 13 engelen werden uitgestuurd om een opvolger te vinden. Als je ook de redenering maakt dat iemand die zelfmoord wilt plegen misschien niet de ideale God zou zijn, dan heb je het mis! God vroeg specifiek om voor mensen te kiezen die het leven beu waren. Zij zijn immers teleurgesteld in de huidige maatschappij en zullen gemotiveerd zijn om de wereld te veranderen. Aha! Zo krijg je alles uitgelegd…

Uiteraard kan er maar één God zijn en zullen de dertien kandidaten moeten strijden om die ene plek. De ene al met kwadere bedoelingen dan de andere… Bovennatuurlijke krachten geven aan mensen heeft soms immers een pervers effect op mensen…

Platinum End is weer ontsproten uit het brein van scenarist Tsugumi Ohba en we beginnen zijn stijl al wat te herkennen. Grootheidswaanzin en de interventie van goddelijke wezens blijven sleutelelementen. Platinum End heeft wederom een uniek en interessant uitgangspunt, maar zijn wij de enige die soms nog eens met weemoed terugdenken aan de tijd van Hikaru no Go toen de sublieme tekeningen van Takeshi Obata gesteund werden door een scenario meer op mensenmaat van Yumi Hotta?