Ping Pong

Mangaka: Taiyo Matsumoto
Uitgever: Delcourt/Akata
Volumes Frans: 5
Volumes Japans: 5
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Ping Pong is een manga van Taiyo Matsumoto die we nog kennen van ondermeer Printemps Bleu, Frères du Japon of Number Five, reeds eerder besproken op deze site. Fans van mijn reviews zullen wel weten dat deze underground mangaka niet op mijn volledige steun kon rekenen. Ping Pong werd echter aangekondigd als zijn meest toegankelijke werk dus waagde ik opnieuw mijn kans. Ziehier het relaas.

Ping Pong is een verhaal over… ping pong, tafeltennis als het ware. We volgen twee tieners die elk op hun eigen manier bezig zijn met deze sport. Makoto Tsukimoto, die luister naar de bijnaam Smile, is een introverte jongen die zich van niets veel aantrekt. Hij laat het allemaal wat op zich afkomen en ziet het tafeltennis niet als een doel op zich. Zijn jeugdvriend Yutaka Hoshino, alias Péko, heeft zowat het tegenovergestelde karakter van Smile. Péko is immers luidruchtig en opstandig. Een supertalent in het ping pongen ook, en daar moet hij niet veel moeite om doen – wat hij dan ook niet doet.

Ook in hun tafeltennisstijl zijn beide jongens uitersten. Smile is een verdediger, terwijl Péko juist een aanvaller pur sang is. Inderdaad, blijkbaar heb je in deze edele sport ook verschillende stijlen en technieken. De leek onder ons – mijzelf inbegrepen – hoeft echter niet te panikeren, want Akata voorziet in een uitgebreide woordenlijst en vele beschrijvingen van de verschillende stijlen en technieken. Allemaal erg interessant en exhaustief, zelden zagen we zo’n naslagwerk in een manga.

Beide jongens kennen elkaar dus van in hun prille jeugd toen ze in dezelfde kleine club oefenden, maar nu spelen ze ook voor hun club op school, en er komt een belangrijk tornooi aan. Ze horen dat een concurrerende school een Chinese student in hun rangen tellen die wel erg sterk is in het ping pongen. Péko trekt Smile al snel mee op onderzoek om te zien hoe goed deze Chinees wel niet is.

Ping Pong is een verhaal over personages die tafeltennis spelen, geen verhaal over tafeltennis. Slechts een nuanceverschil maar toch belangrijk in een manga van Matsumoto. We leren de personages en dan vooral Smile en Péko kennen via hun ping pong verleden en stijl. Smile die ook in het ping pong geen agressie en gedrevenheid toont, Péko die even uitbundig speelt als leeft. Het is allemaal interessant om volgen hoe deze twee vrienden zullen evolueren.

De tekenstijl van Matsumoto wist mij nog nooit te bekoren. In Ping Pong moet ik echter bekennen dat het allemaal vlot in elkaar loopt. Het is prachtig te zien hoe Matsumoto erin slaagt de snelheid in het ping pong spel te leggen. Zelden gezien in een manga.

Na het lezen van Ping Pong ben ik er dan eindelijk van overtuigd dat al die lofbetuigingen aan het adres van Matsumoto dan toch waarheid bevatten. Ping Pong geeft eindelijk de voldoening die ik al zolang zocht na het lezen van een Matsumoto. Een sterke manga die je op verschillende niveau’s kan lezen, maar die zoveel meer biedt als je de reflectie niet verwaarloost.