Mari de mon Frère

Mangaka: Gengoroh Tagame
Uitgever: Akata
Volumes Frans: 4
Volumes Japans: 4
Score:

9.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Mangaka Gengoroh Tagame schreef met Otôto no Otto een prachtige seinen manga en uitgeverij Akata had het lumineuze idee om deze manga onder de titel Le mari de mon frère ook naar onze contreien te brengen.

In “Le Mari de mon Frère” volgen we Yaichi die als alleenstaande vader zijn dochtertje Kana opvoedt. Op een dag staat Mike Flanagan voor hun deur. Mike is de echtgenoot van Yaichi’s overleden tweelingbroer die enkele jaren geleden naar Canada emigreerde. Mike kwam naar Japan om het land waar zijn grote liefde opgroeide beter te leren kennen. Yaichi kan niet anders dan zijn homoseksuele schoonbroer logies aan te bieden…

Yaichi weet niet goed hoe hij moet omgaan met de homoseksuele Mike. Gelukkig breekt zijn dochtertje Kana vaak het ijs met haar onschuldige blik op de dingen. Waar de mening van volwassenen vaak gekleurd is door vooroordelen zal Kana zonder blikken of blozen de juiste vragen stellen. En zelfs de juiste antwoorden geven…

Yaichi zal dankzij het onverwachte bezoek van Mike ook in zijn eigen verleden graven. Toen zijn broer hem vertelde dat hij homo was maakte Yaichi er geen probleem van, maar hij ging het onderwerp vaak uit de weg door te doen alsof zijn broer het hem nooit verteld had. De komst van Mike en de kinderlijke onschuld van Kana zal Yaichi’s blik verruimen. Maar niet iedereen zal zo ruimdenkend zijn…

Le Mari de mon Frère is een prachtige manga die dankzij de verschillende persoonlijkheden een ruime waaier aan maatschappelijke visies op homoseksualiteit biedt. Mike is heel openlijk over zijn geaardheid, terwijl Yaichi het op zich wel aanvaardt maar het toch allemaal “maar vreemd vindt”. Kana zal dan weer met haar kinderlijke onschuld vaak de juiste inzichten geven. Maar natuurlijk zijn er nog meer personages, elk met hun eigen visie.

Vooral de groei van Yaichi is mooi om volgen in deze seinen manga. Yaichi zal dankzij de komst van Mike eindelijk zijn eigen verleden in perspectief kunnen zetten.

Le Mari de mon Frère is een vierdelige aanrader die ik graag vergelijk met Yotsubato, maar dan met minder humor, maar meer maatschappelijke diepgang.