Let’s be Anormal

Mangaka: Lee Yoo Jung
Uitgever: Végétal/Soleil
Volumes Frans: 4
Volumes Japans: 4
Score:

7 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Let’s be Anormal is een manwha (Koreaanse strip) van Lee Yoo Jung uitgegeven bij Végétal Manga Shoten/Soleil. Het gaat hier om een sentimentele shonen met een pervers tintje aan. We kennen het genre dus uit de mangawereld waar vooral Katsura potten brak in dit genre. Eens zien of de Koreanen het niveau van Katsura kunnen evenaren of, waarom niet, kunnen overtreffen.

Tai Ji is zeventien jaar en verandert voor de zoveelste keer van school. Jawel, we volgen hier dus een onzekere jongen met liefdesverdriet die toch wel van school verandert om zijn leven een nieuwe wending te geven zeker! Dat begint dus al goed, de originaliteit is wel héél ver te zoeken. Maar kom, ik gaf het toen nog niet op, en hoop van jullie hetzelfde.

Tai Ji moet telkens weer van school veranderen omdat hij door ongeluk altijd het label van perverse jongen met zich meekrijgt. Zijn naam doet hem alle eer aan vermits het Koreaans is voor ‘pervers’. Koreanen geven rare namen aan hun kinderen, denk ik dan.

Op weg naar zijn nieuwe school komt hij in contact met een meisje dat eveneens nieuw blijkt te zijn op Tai Ji’s nieuwe school. Door een misverstand denkt de knappe Hong Dan echter wel dat Tai Ji aan haar achterwerk zat in de overvolle metro. Tai Ji’s nieuwe leven begint dus niet op rozen.

Zoals verwacht zal de jongen stilaan gevoelens beginnen koesteren voor het meisje dat ondanks haar bevallige uiterlijk een erg wild en jongensachtig karakter heeft. Het meisje draagt ook een mysterieus verleden met zich mee waarin martial arts en lesbische uitspattingen blijkbaar een grote rol in speelden! Interessant. Ook de jongen draagt een jeugdtrauma met zich mee waarin hij erg diep gekwetst werd door zijn eerste liefde door alweer één van zijn minder gepaste opmerkingen.

Deze vierdelige reeks is voorzien van enkele verrassende plotwendingen die je niet zo snel tegenkomt in een manga. Het probleem van deze reeks is dat ze een beetje schippert tussen een serieuze aanpak en het klassiekere werk voor adolescenten in het genre van sentimentele shonens. Langs de ene kant heb je een archi-klassiek scenario en enkele uitgemolken scènes, maar langs de andere kant heb je ook enkele wendingen die erg goed gevonden zijn en van Let’s be Anormal een manwha hadden kunnen maken waarin wat ernstigere problemen aangekaart werden. Maar het lijkt alsof de manwhaga geen duidelijke positie durft kiezen waardoor je soms wel met een leeg, of ongemakkelijk, gevoel blijft zitten.

De tekenstijl is erg geslaagd alhoewel het nergens baanbrekend is en de decors soms wel erg vaak wegblijven; Toch heb je hier het gevoel dat Lee Yoo Jung een eigen stijl heeft ontwikkeld en niet ergens een of andere bekende Japanse mangaka kopieert.

Let’s be Anormal bevat potentieel maar het wordt er niet allemaal uitgehaald. Daardoor word je steeds weer teleurgesteld en daalt het leesplezier. Een leuk tussendoortje dus, maar meer ook niet.