Journal Maudit de Soïchi (Le)

Mangaka: Junji Ito
Uitgever: Tonkam
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Tonkam heeft zich stilaan gespecialiseerd in werk van de horror-mangaka Junji Ito. Vermits de uitgeverij beslist heeft diens oeuvre te publiceren via one-shots in plaats van een gebundelde reeks, zie je hier op Mangaheuvel regelmatig een recensie van een Junji Ito titel langskomen. Het moet immers gezegd dat Junji Ito zo min of meer het summum is in de j-horror categorie.

Eerder bespraken we reeds Le Journal de Soïchi op Mangaheuvel. In het hier besproken Le Journal Maudit de Soïchi brengt Junji Ito meer belevenissen van de dekselse Soïchi. Vermits beide manga’s bundels kortverhalen zijn is het niet noodzakelijk om ze in volgorde te lezen, maar aangeraden is het wel.

Hij vindt zichzelf intelligent, knap, en allesbehalve banaal. Soïchi heeft een hoge dunk van zichzelf, dat wordt al duidelijk vanaf de eerste pagina’s. Maar de meisjes die stiekem over hem praten doen dat niet echt in positieve zin. Integendeel! Soïchi is nog steeds even asociaal, eigenwijs en tegendraads als in het vorige volume. En even gestoord? Zonder enige twijfel.

Ook hier weer beleeft Soïchi enkele avonturen waarin hij het occulte opzoekt. Hij doet z’n overleden opa herleven, gebruikt allerlei voodootechnieken, en ook zijn eigen broer en zus krijgen het in dit volume hard te verduren.

De vier Soïchi verhaaltjes houden hetzelfde niveau aan als in het vorige Soïchi-volume. Vooral het personage van Soïchi lijkt nog sterker en ‘leuker’ over te komen. Het niet-Soïchi bonusverhaal dat als opvulsel van de bundel diende, wist me dan weer minder te bekoren.

Soïchi blijft nog steeds op spijkers sjabberen en blijft lekker gestoord. Dit is een Junji Ito ‘op niveau’. De horrorliefhebbers zullen hier met andere woorden weer van smullen. Voor de rest is het toch aan te raden te beginnen met ofwel de ‘gewone’ Journal de Soïchi (zonder ‘maudit’), ofwel een ander one-shot van Junji Ito te proberen. Echte mislukkingen of uitschieters steken er immers niet echt tussen.