Insomniaques

Mangaka: Makoto Ojiro
Uitgever: Soleil
Volumes Frans: 9
Volumes Japans: 13
Score:

9.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Insomniaques van Makoto Ojiro is een seinen manga die ik al een tijdje op m’n radar had staan, maar nooit bladerde ik verder dan die eerste pagina’s. Waarom niet? Wie zal het zeggen… Maar toen zag ik de eerste aflevering van de anime ‘Insomniacs After School’ en was ik meteen verkocht. De anime liet ik voor wat het was, maar meteen dook ik met hernieuwde moed in de manga.

Ganta Nakami lijdt aan slapeloosheid en daardoor komt hij op school nogal kort en asociaal over. Maar de jongen is gewoon oververmoeid. Op een dag ontmoet Ganta in de astronomieruimte op het dak van de school een meisje die verscholen in een hoekje ligt te slapen. Net als Ganta zal ook Isaki Magari aan insomnia lijden en de twee smeden al snel een hechte band…

In tegenstelling tot Ganta is Isaki wel een sociaal iemand. Dankzij zijn vriendschap met Isaki zal ook Ganta openbloeien. Maar Ganta zelf zal ook voor Isaki een cruciale rol spelen. Want ook Isaki worstelt met haar eigen problemen…

De twee zullen elkaar vinden in het observatorium waar ze vooral slaap zullen inhalen. Luisteren naar elkaars hartslag, maakt hun rustig waardoor ze dutjes kunnen doen. Maar al snel spreken ze ook tijdens de nachten af om door de stad te dwalen. Wat moet je anders doen als je toch de slaap niet kan vatten? Al snel komen we meer te weten over de achtergronden van Ganta en Isaki en waarom ze aan slapeloosheid lijden. Samen zullen ze hun problemen onder ogen zien…

Wat een ongelooflijk mooie manga is Insomniaques! Een slice-of-life manga waarin twee tieners elkaar vinden en op zoek zullen gaan naar hun eigen identiteit. En daarbij hun verleden een plaats zullen leren geven.

Insomniaques is een heel mooi en warm verhaal waar je zelf ook helemaal rustig van wordt. De ideale manga om even te onthaasten. Wie zoekt naar een manga vol actie of waar vanalles en nog wat in gebeurt, is hier aan het verkeerde adres. Maar wil je een mooi verhaal ontdekken waarin een zachte, nostalgische sfeer heerst dan moet je Insomniaques zeker een kans geven.

Laat je sowieso niet afschrikken door de tekenstijl – na enkele pagina’s wordt je ondergedompeld in de warme pennentrekken van Makoto Ojiro – of het verhaaltje dat op de eerste pagina’s verteld wordt over dat het spookt in het observatorium. Daar liet ik me door misleiden en daardoor liet ik dit pareltje bijna links liggen! En dat zou zonde zijn want Insomniaques zal een heel breed publiek heel wat leesplezier bezorgen.