I’ll

Mangaka: Hiroyuki Asada
Uitgever: Tonkam
Volumes Frans: 13
Volumes Japans: 14
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

I’ll is een manga over basketbal die eerst werd uitgegeven bij Glénat maar daar wegens een gebrek aan succes werd stopgezet. Bij Tonkam liepen er echter hevige fans rond van de serie en deze nobele uitgeverij besloot de reeks te hernemen. Of de serie deze tweede kans ook verdiende lees je in deze review.

Het verhaal begint tijdens een vriendschappelijke basketbalmatch die met een anticlimax eindigt vermits er twee spelers op de vuist gaan. Twee erg begaafde spelers nochtans. Akane Tachibana en Hitonari Hiiragi zullen elkaar op een wel erg bizarre manier beter leren kennen door hun opstootje. Beide spelers besluiten immers na die match te kappen met het basketbal… Maar ze zullen door hun onderlinge concurrentie en wederzijds aanvoelen al snel opmerken dat hun weg hen toch weer naar het plein brengt. En jawel, toevallig kiezen ze alletwee voor dezelfde school alwaar ze het basketbalteam zullen komen versterken.

We volgen de traditionele weg van de sportmanga. De school waar Tachibana en Hiiragi naartoe gaan heeft slechts een kutploegje, maar wel een supergetalenteerde coach, in dit geval een sexy jonge vrouw. In de loop van het verhaal zullen er allerlei nieuwe – of oude – spelers het team komen versterken. En zoals ook bij die andere manga over basketbal ‘Slam Dunk’ het geval is, gebeurt dit ook in I’ll niet altijd van een leien dakje. Af en toe zal er immers geknokt moeten worden.

Je zal het al gemerkt hebben: I’ll bevat wel erg veel elementen die Slam Dunk zo boeiend maken. Is dit nu een volledige rip-off van de serie die bij Kana wordt uitgegeven? Nee, dat net niet, maar het verhaal vertoont zoveel gelijkenissen dat het soms moeilijk is om de unieke waarde van I’ll te appreciëren. Want waar het verhaal nog een kloon van Slam Dunk lijkt, is dit bij de algemene teneur van de manga niet het geval. Slam Dunk is vooral gericht op de humor, terwijl I’ll meer een realistische, soms zelfs poëtische, richting kiest. Hier dus geen duizenden kijkers op de tribunes voor een match tussen twee jeugdploegen.

De tekenstijl van Hiroyuki Asada is erg gelikt. De personages zijn aantrekkelijk getekend en alles klopt tot in de details. Wat ook wel mag als je weet dat er slechts één deeltje van I’ll per jaar uitkomt.

Is I’ll nu een aanrader? Moeilijk te zeggen. De manga heeft duidelijk kwaliteiten maar al evenzeer gebreken. Mensen die van basketbal houden, zoals ik, zullen hier van kunnen genieten omdat het na Slam Dunk alweer een goede manga over deze spectaculaire sport is. Maar iemand die Slam Dunk gelezen heeft zal zich misschien wel ergeren aan de vele gelijkenissen. Of net niet, en vindt hij deze manga juist realistischer. Kortom, wil je hilarische humor en spektakel: kies voor Slam Dunk. Verkies je echter een meer realistische sportmanga bekijk dan ook eens I’ll.

Waar Slam Dunk een erg groot publiek aanspreekt, is I’ll meer bedoeld voor een kleinere groep lezers die zich kunnen vinden in de specifieke sfeer die deze manga uitstraalt. Verdiende deze manga nu zijn tweede kans? Wel ja, maar ik zou er toch mijn slaap niet voor gelaten hebben mocht dit niet het geval geweest zijn.