Hotaru

Mangaka: Satoru Hiuga
Uitgever: Kana
Volumes Frans: 3
Volumes Japans: 15
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Josei manga is nu niet direct het dikst gezaaid in het landschap der vertaalde mangareeksen. Met Hotaru krijgen we via Kana France eindelijk nog eens de kans om een manga voor volwassen(er) vrouwen te lezen. Get in touch with your feminine side!

Hotaru is een jonge vrouw die alleen woont en sinds haar universiteitsjaren geen relatie meer heeft gehad. Op het werk trekt ze haar plan maar eenmaal thuis ligt ze languit op de zetel (bij voorkeur in het zonnetje) te luieren met alcohol binnen handbereik. Vriendinnen proberen haar te koppelen maar dat lijkt haar niet te interesseren.

Haar leven wordt overhoop gegooid als ze via een vreemde situatie plotseling gezelschap krijgt in haar gehuurde woning. En dat gezelschap is niemand minder dan haar baas! Deze ordelijke en op structuur staande – goed geconserveerde – veertiger zal moeten samenleven met de slordige Hotaru. Als dat maar geen conflicten geeft. Thuis of op het werk.

Een luttel hoofdstuk later wordt Hotaru dan toch plotseling verliefd op een knappe collega. Iets jonger dan Hotaru, maar dat deert haar niet. En jawel, de driehoeksverhouding is geboren!

De pennentrekken van Satoru Hiuga zijn best aangenaam voor het oog. Af en toe wat vreemde gezichten maar nergens storend. Het scenario is echter redelijk banaal en weinig origineel. Het lijkt wat op een kruising tussen Kimi wa Pet en Switch Girl. Ik vind het ietwat sneu dat er zo weinig josei beschikbaar zijn en dat het dan nog blijkbaar te veel gevraagd is origineel uit de hoek te komen.

Af en toe lijken plot twists ook te snel geïntroduceerd te worden. Hotaru woont alleen, en plotseling blijkt ze het huis te huren en komt haar baas ineens bij haar inwonen. Dit kan gewoon veel beter aangebracht worden.

Hotaru moet het “echte leven” van de huidige Japanse vrouwen weergeven maar is misschien net daarom niet echt boeiend. Er gaat gewoon iets te weinig uit van de manga, iets te weinig panache. Het kabbelt voort maar ik sloeg de pagina’s toch eerder automatisch om zonder iets te voelen, zonder dat iets me aangreep, zonder dat de lectuur me beklijfde.

Natuurlijk ben ik niet echt het doelpubliek en is deze Hotaru allesbehalve een slechte manga, maar ik hoopte toch iets meer verrast te worden.