LnRiLXJhdGluZ3twb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTt3aGl0ZS1zcGFjZTpub3dyYXA7Y29sb3I6I2MxYzFjMTtmb250LXNpemU6MS4zZW07bGluZS1oZWlnaHQ6MS4zfS50Yi1yYXRpbmdfX2NvbnRhaW5lcntwb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9ja30udGItcmF0aW5nX19zdGFye2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrO3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlfS50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXI6OmJlZm9yZXtjb250ZW50OmF0dHIoZGF0YS1zdGFyKTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9jaztjbGVhcjpib3RofS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3twb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZTtsZWZ0OjA7ZGlzcGxheTppbmxpbmUtYmxvY2s7b3ZlcmZsb3c6aGlkZGVuO3doaXRlLXNwYWNlOm5vd3JhcH0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmc6OmFmdGVye2NvbnRlbnQ6YXR0cihkYXRhLXN0YXIpfWh0bWxbZGlyPSJydGwiXSAudGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7bGVmdDphdXRvO3JpZ2h0OjB9LnRiLXJhdGluZy0tbGVmdHt0ZXh0LWFsaWduOmxlZnR9LnRiLXJhdGluZy0tcmlnaHR7dGV4dC1hbGlnbjpyaWdodH0udGItcmF0aW5nLS1jZW50ZXJ7dGV4dC1hbGlnbjpjZW50ZXJ9LnRiLXJhdGluZyAudGItc2NyZWVuLXJlYWRlcntwb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZSAhaW1wb3J0YW50O2hlaWdodDoxcHg7d2lkdGg6MXB4O292ZXJmbG93OmhpZGRlbjtjbGlwOnJlY3QoMXB4LCAxcHgsIDFweCwgMXB4KX0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7Y29sb3I6I2U0Y2MyOX0gLnRiLXJhdGluZ1tkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLXN0YXItcmF0aW5nPSIyZTBkZWM1YjEyMjJmNWQ1OWI4ZDA5ZGUzNGY5MTkzNyJdIHsgZm9udC1mYW1pbHk6IGRhc2hpY29ucywgc2Fucy1zZXJpZjs7IH0gLnRiLXJhdGluZ1tkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLXN0YXItcmF0aW5nPSIyZTBkZWM1YjEyMjJmNWQ1OWI4ZDA5ZGUzNGY5MTkzNyJdIC50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXI6YmVmb3JlIHsgY29udGVudDogJ1xmMTU1JzsgfSAudGItcmF0aW5nW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3Mtc3Rhci1yYXRpbmc9IjJlMGRlYzViMTIyMmY1ZDU5YjhkMDlkZTM0ZjkxOTM3Il0gLnRiLXJhdGluZ19fcmF0aW5nOmFmdGVyIHsgY29udGVudDogJ1xmMTU1XGYxNTVcZjE1NVxmMTU1XGYxNTVcZjE1NVxmMTU1XGYxNTVcZjE1NVxmMTU1JzsgfSAudGItaW1hZ2V7cG9zaXRpb246cmVsYXRpdmU7dHJhbnNpdGlvbjp0cmFuc2Zvcm0gMC4yNXMgZWFzZX0ud3AtYmxvY2staW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLmFsaWduY2VudGVye21hcmdpbi1sZWZ0OmF1dG87bWFyZ2luLXJpZ2h0OmF1dG99LnRiLWltYWdlIGltZ3ttYXgtd2lkdGg6MTAwJTtoZWlnaHQ6YXV0bzt3aWR0aDphdXRvO3RyYW5zaXRpb246dHJhbnNmb3JtIDAuMjVzIGVhc2V9LnRiLWltYWdlIC50Yi1pbWFnZS1jYXB0aW9uLWZpdC10by1pbWFnZXtkaXNwbGF5OnRhYmxlfS50Yi1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UtY2FwdGlvbi1maXQtdG8taW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLWNhcHRpb257ZGlzcGxheTp0YWJsZS1jYXB0aW9uO2NhcHRpb24tc2lkZTpib3R0b219IC53cC1ibG9jay1pbWFnZS50Yi1pbWFnZVtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWltYWdlPSJhYzBlZWUzZTE1NTVjNmYxOGI2ZmFkNWJiMTA4ODliYiJdIHsgbWF4LXdpZHRoOiAxMDAlOyB9IEBtZWRpYSBvbmx5IHNjcmVlbiBhbmQgKG1heC13aWR0aDogNzgxcHgpIHsgLnRiLXJhdGluZ3twb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTt3aGl0ZS1zcGFjZTpub3dyYXA7Y29sb3I6I2MxYzFjMTtmb250LXNpemU6MS4zZW07bGluZS1oZWlnaHQ6MS4zfS50Yi1yYXRpbmdfX2NvbnRhaW5lcntwb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9ja30udGItcmF0aW5nX19zdGFye2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrO3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlfS50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXI6OmJlZm9yZXtjb250ZW50OmF0dHIoZGF0YS1zdGFyKTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9jaztjbGVhcjpib3RofS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3twb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZTtsZWZ0OjA7ZGlzcGxheTppbmxpbmUtYmxvY2s7b3ZlcmZsb3c6aGlkZGVuO3doaXRlLXNwYWNlOm5vd3JhcH0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmc6OmFmdGVye2NvbnRlbnQ6YXR0cihkYXRhLXN0YXIpfWh0bWxbZGlyPSJydGwiXSAudGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7bGVmdDphdXRvO3JpZ2h0OjB9LnRiLXJhdGluZy0tbGVmdHt0ZXh0LWFsaWduOmxlZnR9LnRiLXJhdGluZy0tcmlnaHR7dGV4dC1hbGlnbjpyaWdodH0udGItcmF0aW5nLS1jZW50ZXJ7dGV4dC1hbGlnbjpjZW50ZXJ9LnRiLXJhdGluZyAudGItc2NyZWVuLXJlYWRlcntwb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZSAhaW1wb3J0YW50O2hlaWdodDoxcHg7d2lkdGg6MXB4O292ZXJmbG93OmhpZGRlbjtjbGlwOnJlY3QoMXB4LCAxcHgsIDFweCwgMXB4KX0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7Y29sb3I6I2U0Y2MyOX0udGItaW1hZ2V7cG9zaXRpb246cmVsYXRpdmU7dHJhbnNpdGlvbjp0cmFuc2Zvcm0gMC4yNXMgZWFzZX0ud3AtYmxvY2staW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLmFsaWduY2VudGVye21hcmdpbi1sZWZ0OmF1dG87bWFyZ2luLXJpZ2h0OmF1dG99LnRiLWltYWdlIGltZ3ttYXgtd2lkdGg6MTAwJTtoZWlnaHQ6YXV0bzt3aWR0aDphdXRvO3RyYW5zaXRpb246dHJhbnNmb3JtIDAuMjVzIGVhc2V9LnRiLWltYWdlIC50Yi1pbWFnZS1jYXB0aW9uLWZpdC10by1pbWFnZXtkaXNwbGF5OnRhYmxlfS50Yi1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UtY2FwdGlvbi1maXQtdG8taW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLWNhcHRpb257ZGlzcGxheTp0YWJsZS1jYXB0aW9uO2NhcHRpb24tc2lkZTpib3R0b219IH0gQG1lZGlhIG9ubHkgc2NyZWVuIGFuZCAobWF4LXdpZHRoOiA1OTlweCkgeyAudGItcmF0aW5ne3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlO3doaXRlLXNwYWNlOm5vd3JhcDtjb2xvcjojYzFjMWMxO2ZvbnQtc2l6ZToxLjNlbTtsaW5lLWhlaWdodDoxLjN9LnRiLXJhdGluZ19fY29udGFpbmVye3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlO2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrfS50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXJ7ZGlzcGxheTppbmxpbmUtYmxvY2s7cG9zaXRpb246cmVsYXRpdmV9LnRiLXJhdGluZ19fc3Rhcjo6YmVmb3Jle2NvbnRlbnQ6YXR0cihkYXRhLXN0YXIpO2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrO2NsZWFyOmJvdGh9LnRiLXJhdGluZ19fcmF0aW5ne3Bvc2l0aW9uOmFic29sdXRlO2xlZnQ6MDtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9jaztvdmVyZmxvdzpoaWRkZW47d2hpdGUtc3BhY2U6bm93cmFwfS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZzo6YWZ0ZXJ7Y29udGVudDphdHRyKGRhdGEtc3Rhcil9aHRtbFtkaXI9InJ0bCJdIC50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3tsZWZ0OmF1dG87cmlnaHQ6MH0udGItcmF0aW5nLS1sZWZ0e3RleHQtYWxpZ246bGVmdH0udGItcmF0aW5nLS1yaWdodHt0ZXh0LWFsaWduOnJpZ2h0fS50Yi1yYXRpbmctLWNlbnRlcnt0ZXh0LWFsaWduOmNlbnRlcn0udGItcmF0aW5nIC50Yi1zY3JlZW4tcmVhZGVye3Bvc2l0aW9uOmFic29sdXRlICFpbXBvcnRhbnQ7aGVpZ2h0OjFweDt3aWR0aDoxcHg7b3ZlcmZsb3c6aGlkZGVuO2NsaXA6cmVjdCgxcHgsIDFweCwgMXB4LCAxcHgpfS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3tjb2xvcjojZTRjYzI5fS50Yi1pbWFnZXtwb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTt0cmFuc2l0aW9uOnRyYW5zZm9ybSAwLjI1cyBlYXNlfS53cC1ibG9jay1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UuYWxpZ25jZW50ZXJ7bWFyZ2luLWxlZnQ6YXV0bzttYXJnaW4tcmlnaHQ6YXV0b30udGItaW1hZ2UgaW1ne21heC13aWR0aDoxMDAlO2hlaWdodDphdXRvO3dpZHRoOmF1dG87dHJhbnNpdGlvbjp0cmFuc2Zvcm0gMC4yNXMgZWFzZX0udGItaW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLWNhcHRpb24tZml0LXRvLWltYWdle2Rpc3BsYXk6dGFibGV9LnRiLWltYWdlIC50Yi1pbWFnZS1jYXB0aW9uLWZpdC10by1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UtY2FwdGlvbntkaXNwbGF5OnRhYmxlLWNhcHRpb247Y2FwdGlvbi1zaWRlOmJvdHRvbX0gfSA=
Bespreking door Koen Smet
Deze manga van vier volumes is van de hand van Osamu Tezuka die in Japan gekend is als de “God van de Manga” dus ik had nogal hoge verwachting alvorens te beginnen aan dit epos. En L’histoire des 3 Adolf stelde me allesbehalve teleur.
L’histoire des 3 Afdolf is het verhaal van Sohei Togué, een oud-atleet die in het begin van de manga als journalist de Olympische Spelen in Berlijn volgt. Tijdens zijn verblijf in Duitsland wordt zijn jongere broer echter vermoord en Sohei vermoedt dat dit het werk is van de nazipartij van Hitler. Zijn broer was immers in het bezit van documenten die het bestaan van de nazipartij in gevaar zou kunnen brengen en hij wou deze aan Sohei bezorgen zodat hij die met zijn connecties kon publiceren. Sohei begint dus aan een lange zoektocht naar de documenten.
Het verhaal draait ook om de levensloop van de drie Adolfen: Adolf Kaufmann, een zoon van een Duits diplomaat en een Japanse vrouw, Adolf Kamil, een Joodse jongen die het altijd opneemt voor Adolf Kaufmann, en natuurlijk Adolf Hitler wiens opmars én teloorgang we zullen volgen. Gedurende het verhaal zien we hoe de opvoeding iemands karakter volledig kan veranderen. De zwakke Adolf Kaufmann die in het begin van het verhaal steeds de hulp moest inroepen van zijn Joodse vriend zal door zijn vader naar de Hitler Jügend in Duitsland worden gestuurd en zal al snel compleet geïndoctrineerd worden door “Mein Kampf”.
Het verhaal zit vol sterk uitgewerkte nevenpersonages die allemaal hun rol spelen in de afloop van de gebeurtenissen. Ze komen ook telkens weer opnieuw met elkaar in contact wat Tezuka in staat stelt hun karakters optimaal uit te diepen. Vermits de manga start in 1936 tijdens de Olympische Spelen in Berlijn en slechts een einde kent in de jaren tachtig is er tijd genoeg om alle personages en hun gedragingen volledig te doorgronden. De karakters zijn dan ook één van de sterkste punten uit deze manga.
Maar er is zoveel meer. Tezuka is er in geslaagd de oorlog weer te geven zoals deze echt is, met al de gruwel die erbij hoort. Er bestaat niet zoiets als de “goeden” en de “slechten”, er bestaat alleen de oorlog. In L’histoire des 3 Adolf is niets zwart-wit, er is enkel heel veel grijs. Ondanks het moeilijke thema blijft het allemaal verteerbaar voor de normale leek. Een hoofdbrok van het verhaal blijft immers de zoektocht naar de documenten en hun waarde voor de verschillende partijen. Ook last Tezuka hier en daar een humoristische noot in zodat je niet in een depressie verzeilt na het lezen van deze manga. Vooral de gezichten van sommige personages weet Tezuka zo te manipuleren met zijn expressieve tekenstijl dat je een glimlach moeilijk kan onderdrukken ook al zit je temidden van de jodenvervolging.
De tekenstijl is natuurlijk iets waardoor vele lezers zullen worden afgeschrikt. Persoonlijk vind ik de stijl van Tezuka allesbehalve storend. Je mag niet vergeten dat L’histoire des 3 Adolf bijna twintig jaar geleden werd geschreven en getekend. Stijlen veranderen, maar de stijl van Tezuka is gewoon erg sterk en blijft, voor mij althans, ook nu nog overeind.
Het mag duidelijk wezen dat L’histoire des 3 Adolf een klassieker is die iedereen zou moeten hebben gelezen. Het is ook het soort verhaal dat niet-mangaliefhebbers moet kunnen bekoren en daarom is het interessant dat Tonkam deze manga gepubliceerd heeft in de Westerse leesrichting. Laat je dus niet afschrikken door de aparte tekenstijl, maar dompel je onder in dit prachtig epos van meer dan duizend pagina’s.
