Gon

Mangaka: Masashi Tanaka
Uitgever: Casterman
Volumes Frans: 7
Volumes Japans: 7
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Bij sommige manga’s staat er echt weinig tekst. Masashi Tanaka, de mangaka van Gon, drijft deze techniek tot het uiterste. In Gon vind je namelijk geen dialogen. De enige tekst in deze manga zijn de titels en de namen van de dieren die in het verhaal voorkomen en die worden voorgesteld aan het einde van een hoofdstuk. Gon heeft dus zelfs een educatieve waarde.

Gon is een baby dinosaurus die in een grote jungle leeft en daar allerlei avonturen beleeft die wel altijd betrekking hebben op dé hobby’s bij uitstek van het diertje, met name eten en slapen. Zijn geliefkoosde voedsel is vis, alhoewel hij ook wel zijn tanden durft steken in een pluizige vacht van een of ander wild roofdier, en slapen doet hij het liefst op de buik van een harig roofdier, bijvoorbeeld een grizzlybeer.

De manga heeft geen vast verhaal. Gon bestaat uit een serie van korte hoofdstukken die telkens weer rond een thema zijn opgebouwd. Het is misschien het duidelijkst als ik daarvan enkele voorbeelden geef.

In het eerste volume zien we hoe Gon een huis bouwt en hierdoor zowat alle beesten van het bos tegen hem in het harnas jaagt. Hij zet immers zomaar eventjes het hele bos onder water door de immense dam die hij bouwt rond zijn huisje dat dus temidden van een meer komt te liggen. Het is prachtig te zien hoe onze kleine dinosaurus geniet van zijn rustieke, droge plekje terwijl alle andere dieren hem boos aanstaren vanuit hun ondergelopen schuilplaatsen. Gon blijft echter ijzig kalm en doet alsof zijn neus bloedt. Gewoonweg schitterend in scène gebracht door Tanaka.

Of die ene keer als Gon terechtkomt bij een nest jonge roofvogels en samen met hen leert vliegen. Je lacht je kruipel als hij probeert de lucht te doorklieven door heftig met zijn kleine voorpootjes te wapperen. Humor speelt echt wel een belangrijke rol in het overgrote deel van de verhaaltjes.

In een ander verhaaltje wordt Gon opgegeten door een haai maar Gon is niet klein te krijgen en vanuit de mond van de haai eet hij gewoon alles op wat deze laatste naar binnen speelt. De haai snapt er gewoon niets van waarom dat hongergevoel blijft terwijl hij toch zoveel vis inslikt. Gon sleurt de haai dan met zijn onmenselijke kracht het zand op en als de haai begint te wenen krijg je toch wel eventjes medelijden met hem. Je bent echt gepakt als Gon de haai een ietsiepietsie stukje banaan geeft omdat hij denkt dat de haai weent omdat hij honger heeft terwijl het beest daar gewoon ligt te creperen. Hard, maar hilarisch. De manga is bij momenten echt wreed maar omdat Gon zo puur is en het altijd opneemt voor de zwakkeren in het bos, blijft het allemaal draaglijk. Als ik het heb over de zwakkeren denk ik bijvoorbeeld aan de pinguïns. Er speelt nog steeds een glimlach rond mijn mond als ik terugdenk aan de scène waar Gon begint te waggelen met zijn voorpootjes gespreid net zoals de baby pinguïns waar hij mee optrekt.

Ik steek het niet onder stoelen of banken. Gon is een monument. Het is gewoonweg schitterend hoe Tanaka ons kan doen lachen met eigenlijk de wrede werkelijkheid van de jungle. De tekeningen zijn realistisch en erg gedetailleerd, kortom echt super. De humor is altijd geslaagd en zal bij iedereen aanslaan. Het enige minpunt is dat de boekjes op tien minuten uit zijn omdat er geen tekst instaat. Gelukkig zijn ze ook niet al te duur. De rode draad in deze review: schitterend!