Golden Boy

Mangaka: Tatsuya Egawa
Uitgever: Tonkam
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 10
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

De Franse mangamarkt begint echt wel volwassen te worden. Meer en meer grijpen uitgeverijen immers terug naar reeksen die in het verleden al eens – geheel of gedeeltelijk – werden uitgegeven en herlanceren ze in een nieuw jasje.

Golden Boy werd in een ver verleden al eens gedeeltelijk uitgegeven bij Dynamic Visions. We kregen toen 5 volumes voorgeschoteld alvorens de uitgeverij er de brui aan gaf. Nu geeft Tonkam deze manga van Tatsuya Egawa een tweede kans. En zo krijgen we als lezer alsnog de mogelijkheid de volledige reeks onder ogen te krijgen.

De ‘golden boy’ van dit verhaal is Kintaro Oé. Deze 25-jarige bolleboos onderbreekt z’n rechtenstudies aan de universiteit van Tokio. Hij heeft immers alle examens reeds afgelegd. Hij wil echter nog veel meer leren. En waar kan je dat beter doen dan in ‘het echte leven’.

Op goed geluk fietst hij rond met z’n mountainbike die hij het koosnaampje Mikkazuki gaf. Hij gaat op zoek naar tijdelijke jobs die hem telkens weer opnieuw een levensles geven. Meestal komt hij terecht bij wulpse dames die uiteindelijk voor hem zullen vallen… Maar dan is Kintaro alweer op weg naar de volgende levensles!

Kintaro ziet een levensles in alle soorten jobs. Een moeilijke informaticaklus klaart hij in no time, een noodle gerecht klaarmaken krijgt hij ook onder de knie. Maar z’n fetish lijken toch toiletten te zijn. Toiletten waar wulpse dames op gezeten hebben natuurlijk. Hij deinst er met andere woorden niet voor terug om z’n handen vuil te maken!

Ik keek reikhalzend uit naar de re-release van Golden Boy. Ik kende de reeks maar had nooit de Dynamic boekjes aangeschaft. Toen ik de manga enkele jaren terug een eerste keer las was ik echt onder de indruk. Nu heb ik dat gevoel iets minder. De verhalen kennen nog steeds een leuke wending op het einde, maar de markt is nu zoveel rijper en volwassener geworden dat de verrassing van deze reeks voor de ervaren lezer veel minder groot is.

Ook de tekenstijl heeft nu meer te lijden onder een zekere gedateerdheid dan enkele jaren terug. En de wetenschap dat de reeks na enkele volumes evolueert naar iets dat meer en meer weg heeft van hentaï doet er ook geen goed aan.

Golden Boy heeft zeker kwaliteiten en blijft de lezer bij momenten op een erg leuke manier verrassen. Toch heeft de manga iets van z’n jeugd en frisheid verloren.