LnRiLXJhdGluZ3twb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTt3aGl0ZS1zcGFjZTpub3dyYXA7Y29sb3I6I2MxYzFjMTtmb250LXNpemU6MS4zZW07bGluZS1oZWlnaHQ6MS4zfS50Yi1yYXRpbmdfX2NvbnRhaW5lcntwb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9ja30udGItcmF0aW5nX19zdGFye2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrO3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlfS50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXI6OmJlZm9yZXtjb250ZW50OmF0dHIoZGF0YS1zdGFyKTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9jaztjbGVhcjpib3RofS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3twb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZTtsZWZ0OjA7ZGlzcGxheTppbmxpbmUtYmxvY2s7b3ZlcmZsb3c6aGlkZGVuO3doaXRlLXNwYWNlOm5vd3JhcH0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmc6OmFmdGVye2NvbnRlbnQ6YXR0cihkYXRhLXN0YXIpfWh0bWxbZGlyPSJydGwiXSAudGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7bGVmdDphdXRvO3JpZ2h0OjB9LnRiLXJhdGluZy0tbGVmdHt0ZXh0LWFsaWduOmxlZnR9LnRiLXJhdGluZy0tcmlnaHR7dGV4dC1hbGlnbjpyaWdodH0udGItcmF0aW5nLS1jZW50ZXJ7dGV4dC1hbGlnbjpjZW50ZXJ9LnRiLXJhdGluZyAudGItc2NyZWVuLXJlYWRlcntwb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZSAhaW1wb3J0YW50O2hlaWdodDoxcHg7d2lkdGg6MXB4O292ZXJmbG93OmhpZGRlbjtjbGlwOnJlY3QoMXB4LCAxcHgsIDFweCwgMXB4KX0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7Y29sb3I6I2U0Y2MyOX0gLnRiLXJhdGluZ1tkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLXN0YXItcmF0aW5nPSIyZTBkZWM1YjEyMjJmNWQ1OWI4ZDA5ZGUzNGY5MTkzNyJdIHsgZm9udC1mYW1pbHk6IGRhc2hpY29ucywgc2Fucy1zZXJpZjs7IH0gLnRiLXJhdGluZ1tkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLXN0YXItcmF0aW5nPSIyZTBkZWM1YjEyMjJmNWQ1OWI4ZDA5ZGUzNGY5MTkzNyJdIC50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXI6YmVmb3JlIHsgY29udGVudDogJ1xmMTU1JzsgfSAudGItcmF0aW5nW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3Mtc3Rhci1yYXRpbmc9IjJlMGRlYzViMTIyMmY1ZDU5YjhkMDlkZTM0ZjkxOTM3Il0gLnRiLXJhdGluZ19fcmF0aW5nOmFmdGVyIHsgY29udGVudDogJ1xmMTU1XGYxNTVcZjE1NVxmMTU1XGYxNTVcZjE1NVxmMTU1XGYxNTVcZjE1NVxmMTU1JzsgfSAudGItaW1hZ2V7cG9zaXRpb246cmVsYXRpdmU7dHJhbnNpdGlvbjp0cmFuc2Zvcm0gMC4yNXMgZWFzZX0ud3AtYmxvY2staW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLmFsaWduY2VudGVye21hcmdpbi1sZWZ0OmF1dG87bWFyZ2luLXJpZ2h0OmF1dG99LnRiLWltYWdlIGltZ3ttYXgtd2lkdGg6MTAwJTtoZWlnaHQ6YXV0bzt3aWR0aDphdXRvO3RyYW5zaXRpb246dHJhbnNmb3JtIDAuMjVzIGVhc2V9LnRiLWltYWdlIC50Yi1pbWFnZS1jYXB0aW9uLWZpdC10by1pbWFnZXtkaXNwbGF5OnRhYmxlfS50Yi1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UtY2FwdGlvbi1maXQtdG8taW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLWNhcHRpb257ZGlzcGxheTp0YWJsZS1jYXB0aW9uO2NhcHRpb24tc2lkZTpib3R0b219IC53cC1ibG9jay1pbWFnZS50Yi1pbWFnZVtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWltYWdlPSJhYzBlZWUzZTE1NTVjNmYxOGI2ZmFkNWJiMTA4ODliYiJdIHsgbWF4LXdpZHRoOiAxMDAlOyB9IEBtZWRpYSBvbmx5IHNjcmVlbiBhbmQgKG1heC13aWR0aDogNzgxcHgpIHsgLnRiLXJhdGluZ3twb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTt3aGl0ZS1zcGFjZTpub3dyYXA7Y29sb3I6I2MxYzFjMTtmb250LXNpemU6MS4zZW07bGluZS1oZWlnaHQ6MS4zfS50Yi1yYXRpbmdfX2NvbnRhaW5lcntwb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9ja30udGItcmF0aW5nX19zdGFye2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrO3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlfS50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXI6OmJlZm9yZXtjb250ZW50OmF0dHIoZGF0YS1zdGFyKTtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9jaztjbGVhcjpib3RofS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3twb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZTtsZWZ0OjA7ZGlzcGxheTppbmxpbmUtYmxvY2s7b3ZlcmZsb3c6aGlkZGVuO3doaXRlLXNwYWNlOm5vd3JhcH0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmc6OmFmdGVye2NvbnRlbnQ6YXR0cihkYXRhLXN0YXIpfWh0bWxbZGlyPSJydGwiXSAudGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7bGVmdDphdXRvO3JpZ2h0OjB9LnRiLXJhdGluZy0tbGVmdHt0ZXh0LWFsaWduOmxlZnR9LnRiLXJhdGluZy0tcmlnaHR7dGV4dC1hbGlnbjpyaWdodH0udGItcmF0aW5nLS1jZW50ZXJ7dGV4dC1hbGlnbjpjZW50ZXJ9LnRiLXJhdGluZyAudGItc2NyZWVuLXJlYWRlcntwb3NpdGlvbjphYnNvbHV0ZSAhaW1wb3J0YW50O2hlaWdodDoxcHg7d2lkdGg6MXB4O292ZXJmbG93OmhpZGRlbjtjbGlwOnJlY3QoMXB4LCAxcHgsIDFweCwgMXB4KX0udGItcmF0aW5nX19yYXRpbmd7Y29sb3I6I2U0Y2MyOX0udGItaW1hZ2V7cG9zaXRpb246cmVsYXRpdmU7dHJhbnNpdGlvbjp0cmFuc2Zvcm0gMC4yNXMgZWFzZX0ud3AtYmxvY2staW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLmFsaWduY2VudGVye21hcmdpbi1sZWZ0OmF1dG87bWFyZ2luLXJpZ2h0OmF1dG99LnRiLWltYWdlIGltZ3ttYXgtd2lkdGg6MTAwJTtoZWlnaHQ6YXV0bzt3aWR0aDphdXRvO3RyYW5zaXRpb246dHJhbnNmb3JtIDAuMjVzIGVhc2V9LnRiLWltYWdlIC50Yi1pbWFnZS1jYXB0aW9uLWZpdC10by1pbWFnZXtkaXNwbGF5OnRhYmxlfS50Yi1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UtY2FwdGlvbi1maXQtdG8taW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLWNhcHRpb257ZGlzcGxheTp0YWJsZS1jYXB0aW9uO2NhcHRpb24tc2lkZTpib3R0b219IH0gQG1lZGlhIG9ubHkgc2NyZWVuIGFuZCAobWF4LXdpZHRoOiA1OTlweCkgeyAudGItcmF0aW5ne3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlO3doaXRlLXNwYWNlOm5vd3JhcDtjb2xvcjojYzFjMWMxO2ZvbnQtc2l6ZToxLjNlbTtsaW5lLWhlaWdodDoxLjN9LnRiLXJhdGluZ19fY29udGFpbmVye3Bvc2l0aW9uOnJlbGF0aXZlO2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrfS50Yi1yYXRpbmdfX3N0YXJ7ZGlzcGxheTppbmxpbmUtYmxvY2s7cG9zaXRpb246cmVsYXRpdmV9LnRiLXJhdGluZ19fc3Rhcjo6YmVmb3Jle2NvbnRlbnQ6YXR0cihkYXRhLXN0YXIpO2Rpc3BsYXk6aW5saW5lLWJsb2NrO2NsZWFyOmJvdGh9LnRiLXJhdGluZ19fcmF0aW5ne3Bvc2l0aW9uOmFic29sdXRlO2xlZnQ6MDtkaXNwbGF5OmlubGluZS1ibG9jaztvdmVyZmxvdzpoaWRkZW47d2hpdGUtc3BhY2U6bm93cmFwfS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZzo6YWZ0ZXJ7Y29udGVudDphdHRyKGRhdGEtc3Rhcil9aHRtbFtkaXI9InJ0bCJdIC50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3tsZWZ0OmF1dG87cmlnaHQ6MH0udGItcmF0aW5nLS1sZWZ0e3RleHQtYWxpZ246bGVmdH0udGItcmF0aW5nLS1yaWdodHt0ZXh0LWFsaWduOnJpZ2h0fS50Yi1yYXRpbmctLWNlbnRlcnt0ZXh0LWFsaWduOmNlbnRlcn0udGItcmF0aW5nIC50Yi1zY3JlZW4tcmVhZGVye3Bvc2l0aW9uOmFic29sdXRlICFpbXBvcnRhbnQ7aGVpZ2h0OjFweDt3aWR0aDoxcHg7b3ZlcmZsb3c6aGlkZGVuO2NsaXA6cmVjdCgxcHgsIDFweCwgMXB4LCAxcHgpfS50Yi1yYXRpbmdfX3JhdGluZ3tjb2xvcjojZTRjYzI5fS50Yi1pbWFnZXtwb3NpdGlvbjpyZWxhdGl2ZTt0cmFuc2l0aW9uOnRyYW5zZm9ybSAwLjI1cyBlYXNlfS53cC1ibG9jay1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UuYWxpZ25jZW50ZXJ7bWFyZ2luLWxlZnQ6YXV0bzttYXJnaW4tcmlnaHQ6YXV0b30udGItaW1hZ2UgaW1ne21heC13aWR0aDoxMDAlO2hlaWdodDphdXRvO3dpZHRoOmF1dG87dHJhbnNpdGlvbjp0cmFuc2Zvcm0gMC4yNXMgZWFzZX0udGItaW1hZ2UgLnRiLWltYWdlLWNhcHRpb24tZml0LXRvLWltYWdle2Rpc3BsYXk6dGFibGV9LnRiLWltYWdlIC50Yi1pbWFnZS1jYXB0aW9uLWZpdC10by1pbWFnZSAudGItaW1hZ2UtY2FwdGlvbntkaXNwbGF5OnRhYmxlLWNhcHRpb247Y2FwdGlvbi1zaWRlOmJvdHRvbX0gfSA=
Bespreking door Koen Smet
Ik was erg tevreden toen uitgeverij Xtra deze manga aankondigde. Ik wou deze cultreeks immers in het Frans verzamelen maar m’n mangaboer kon er maar niet aan geraken. Via Xtra kon ik de reeks zelfs in m’n moedertaal lezen. Super!
“Gen Barrevoets in Hiroshima” draait rond het vreselijke gebruik van de kernbom om een einde te maken aan de Tweede Wereldoorlog. In het eerste volume volgen we Gen en zijn familie. De oorlog is keihard en Gens familie wordt dan nog eens vuil bekeken omdat Gens vader radicaal tegen de oorlog is. Wat natuurlijk niet geapprecieerd wordt door het geïndoctrineerde Japanse volk.
Maar dan slaat het noodlot dubbel zo hard toe. We schrijven 6 augustus 1945. Het is kwart over acht in de morgen als een kernbom Hiroshima in lichterlaaie zet. Gen wordt gered omdat hij in de schaduw staat van een betonnen muurtje. Voor vele anderen is de ravage enorm. Hun vel smelt letterlijk weg. Velen sterven onmiddellijk. Degenen die blijven leven staat een al dan niet lange lijdensweg te wachten. De taferelen die Gen te zien krijgt zijn afschuwelijk – en worden onverbloemd weergegeven door mangaka Keiji Nakazawa.
Gen snelt naar huis waar hij zijn zwangere moeder treft. Zijn vader, broertje en zusje zijn echter bedolven onder het puin van hun ineengestorte huis. Ze zitten vast en smeken om hulp maar de vlammen komen steeds dichterbij. Gen en z’n moeder roepen om hulp, dat iemand hen zou helpen hun familie te bevrijden. Maar het is ieder voor zich op dat moment. De vlammenzee raast steeds sneller in hun richting. Ze kunnen niet anders dan hun geliefden achterlaten. Ze horen hun smeekbede nog nagalmen wanneer zij voor hun leven rennen, en de rest van hun gezin levend door het aansnellende vuur verteerd wordt.
De gruwel in deze manga is bij momenten enorm. Keiji Nakazawa beleefde de bom dan ook vanop de eerste rij. Hij pent zijn eigen ervaringen neer waardoor het werk bijna autobiografisch wordt en levensecht wordt neergezet. Ondanks alles is de boodschap die wordt meegegeven één van hoop. ‘Gen’ betekent immers ‘bron’ in het Japans. Gen moet een bron van kracht vormen voor de toekomstige generaties. Dat ze de kracht mogen hebben zich krachtdadig te verzetten tegen oorlog en atoomwapens. Gen zal ook steeds opgewekt en vrolijk door het leven gaan. Met zijn groot hart blijft hij behulpzaam en gunt hij de anderen ook iets. Hij laat de moed niet zakken en laat de oorlog nooit de overhand nemen in z’n leven.
Keiji Nakazawa begon aan dit werk omdat de mensheid de gruwel van de atoombom nooit zou vergeten. Het is belangrijk dat iedereen beseft dat dit nooit nog mag gebeuren.
Uitgeverij Xtra brengt deze manga uit in hun graphic novel collectie. De reeks wordt gespiegeld om een breder publiek aan te spreken en je krijgt in elk volume nuttige informatie over de manga en de auteur. Een volume van Gen Barrevoets is duurder dan een doorsnee manga maar je krijgt hiervoor wel tussen de 200 en de 300 pagina’s per volume.
Het verhaal van Gen Barrevoets is er één dat blijft nasmeulen, net zoals de bom deed. Sommige beelden die Nakazawa tekent zullen in je geheugen gebrand blijven. Een reeks die niemand onbewogen zal laten.