G.C.U.

Mangaka: Saitani Umetaro
Uitgever: Doki-Doki
Volumes Frans: 4
Volumes Japans: 7
Score:

6.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Toen ik mijn manga-collectie begon, nu ettelijke jaren terug, was het zo dat er slechts sporadisch eens een nieuwe titel op de markt kwam. De genres waren beperkt en veel keuze of diversiteit was er niet. Tegenwoordig springen de nieuwe uitgeverijen als paddenstoelen uit de grond en is het aantal nieuwe titels niet meer bij te houden. Meer nog, er verschijnen nu bijna evenveel nieuwe uitgeverijen als in mijn begindagen nieuwe mangareeksen. Eén van de laatste nieuwe is uitgeverij Doki-Doki. Gelukkig lijkt de voorraad manga’s in Japan onuitputtelijk zodat ook Doki-Doki ons hart sneller kan doen slaan!

G.C.U is een sentimentele shonen voor de al wat oudere pubers – dus meer van het kinky soort. De uitgeverij vergelijkt de titel met Love Hina en Step up Love Story maar de lezers van Love Hina zijn misschien nog net dat tikkeltje te jong voor deze titel die dan toch meer wegheeft van Katsu Aki’s Step up Love Story.

Zelf zou ik deze titel echter meer vergelijken met Boys Be… of Girlfriend. Deze zevendelige reeks bestaat immers uit een opeenvolging van allerlei kortverhaaltjes van één luttel hoofdstuk die niets met elkaar te maken hebben.

Zoals zo vaak gaat het in de verhalen rond pubers die hun eerste stappen zetten in het liefdesleven. Koppeltjes en jongeren van allerlei allooi zetten hier hun eerste stap naar volwassenheid. Erg origineel of diepgaand is het basisidee nooit. Zelfs herkenbaar zou ik het slechts zelden durven noemen. Gelukkig zijn er nog de ontblote borsten die her en der verspreid zijn!

Saitani Umetaro weet echter wel een persoonlijke touch achter te laten in zijn reeks die het niveau dan toch net dat tikkeltje oplift. Hij portretteert zichzelf namelijk in de reeks als een geperverteerde mangaka die samen met z’n editor op zoek is naar originele ideeën voor verhalen. Meestal in het begin of op het einde van elk verhaaltje komt hij dus even voor om z’n ding te doen. Dat dit element het meest ludieke en spitsvondige is aan de reeks, zegt misschien al veel over het algemene niveau van GCU.

Elk verhaal van GCU eindigt met het (vrouwelijk) hoofdpersonage dat Good Choice Umetaro uitschreeuwt. Aha, vandaar die titel! Waarschijnlijk zijn ze blij dat mangaka Umetaro hen heeft uitgekozen om de ster te zijn van een van z’n verhalen…

GCU is geen hoogvlieger in het genre. Het is dan wel gewaagder dan Boys Be maar zelfs het middelmatige Boys Be vond ik origineler en leuker om lezen. Deze reeks is dan ook enkel voor de die-hards van het genre.