Furari

Mangaka: Jiro Taniguchi
Uitgever: Casterman
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Casterman leert ons de klassiekers van Jiro Taniguchi kennen in het Nederlands, maar geeft ons gelukkig ook de kans kennis te maken met recent werk van de meest westerse onder de mangaka. In maart 2012 stond oud broederlijk naast nieuw bij de mangaboer. Met De Wandelende Man bracht Casterman eindelijk het beroemde werk waarmee Taniguchi in het westen doorbrak naar ons taalgebied, maar terzelfdertijd gaf het ons ook de kans Furari te ontdekken, een recenter werk dat qua opzet gelijklopend is aan De Wandelende Man.

Furari betekent ‘stuurloos, als een speelbal van de wind’ in het Japans. Net zoals ook wandelingen kunnen verlopen in de manga’s van Jiro Taniguchi. Toch gaat het hoofdpersonage in Furari systematischer te werk. Onze wandelaar laat ons deze keer het Edo (vroegere naam van Tokyo) van het begin van de negentiende eeuw zien in zijn wandelingen, maar die wandelingen hebben wel een nut. Naar alle waarschijnlijkheid is de wandelaar van Furari immers Tadataka Inô, een bekend landmeter en cartograaf uit die periode. Elke stap die hij zet wordt afgemeten en geteld om zo de eerste moderne kaart van Japan te maken.

Net zoals in zijn andere ‘wandelmanga’ schetst Taniguchi weer het portret van een iets oudere man die echter nog steeds de verwondering van een kind in zich heeft. In Furari volgen we een gepensioneerde die toch nog zin aan zijn leven geeft en niet weet van ophouden, daarmee zijn echtgenote constant meesleurend in zijn projecten. Nergens vallen er echter sporen van de gejaagdheid van onze huidige maatschappij te bespeuren. Alles gebeurt op eigen tempo en halt houden voor een sake of even stilstaan bij de natuur gebeurt zonder schuldgevoel voor eventueel tijdverlies. Genieten van de kleine dingen, genieten van de natuur. Ook even stilstaan bij hoe de dierenwereld onze wereld ervaart. Kortom, Taniguchi doet ook in Furari waar hij goed in is.

Toch is Furari iets minder toegankelijk dan bijvoorbeeld De Wandelende Man. De Wandelende Man is universeel en instapvriendelijk, terwijl je bij Furari toch even moet doorzetten om in de juiste tijdsgeest te stappen. Maar wie doorzet zal na enkele hoofdstukken wederom meegesleept worden in Taniguchi’s wondere vertelling. Even onthaasten, even stilstaan bij alles wat we anders als vanzelfsprekend beschouwen. In Furari zelfs met een historisch kantje. Google Maps of je GPS gebruiken zal nooit meer hetzelfde zijn als je de wandelaar van Furari hebt gevolgd in zijn stappentellen – wat toen nog helemaal niets te maken had met fysieke conditie of vermageren…

Furari is misschien niet het beste wat Taniguchi ons te bieden heeft, maar blijft enorm straffe kost. Wederom verplicht leesvoer!