Flic à Tokyo

Mangaka: Keiichi Suzuki
Uitgever: Delcourt/Akata
Volumes Frans: 8
Volumes Japans: 8
Score:

5.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Akata, dat de titels uitkiest voor uitgeverij Delcourt, kondigt hun nieuwigheden vaak aan met grootse superlatieven. Elke manga die ze uitbrengen is een klassieker die iedereen zal aanspreken. Eenmaal kan dat werken, maar na een tijdje steken die woorden je de ogen uit. Zeker als de titels dan teleurstellen, en welke titel kan er aan zulke hoge verwachtingen voldoen?

Zo gebeurde het ook bij ‘Flic à Tokyo’. Bij Akata spraken ze over een revolutie die deze titel zou teweegbrengen bij de Franse politie. Een klassieker als GTO zou bij deze titel verbleken. Al snel zou blijken dat dit grootspraak was…

Flic à Tokyo gaat over een nieuwbakken agent Kazuya Kagami. Net zoals Onizuka die leraar wordt in het magistrale GTO, heeft ook Kagami een verleden als rebelse tiener die faam maakte bij een motorbende. En hij heeft nog steeds het respect van zijn ouwe makkers die hem steunen als ‘man van de macht’. Hetzelfde uitgangspunt dus als bij GTO, maar dat hoeft nog geen probleem te zijn, dacht ik toen nog.

We volgen zijn opmars bij de politie. Hij begint als een simpele wijkagent alwaar hij vooral met de gewone mens uit de straat in contact komt. Van zijn collega’s krijgt hij niet al teveel respect, en zijn methodes worden vaak in vraag gesteld. Wat een verschil met zijn leeftijdsgenoot Kyôsuke Hôjô die als elitestudent de rangen van de politie vervoegde en een grootse carrière tegemoet gaat. Deze twee tegenpolen zullen een totaal andere weg inslaan maar elkaar op een vreemde manier wel vinden in wat ze doen.

Kagami kan op weinig begrip rekenen van het politiecorps, maar toch heeft hij hier en daar een fan achter de schermen. Zijn idealisme en extraverte aanpak van hedendaagse problemen maken dat hij een frisse wind voert in een verouderd systeem dat bol staat van corruptie en administratie rompslomp. En blijkbaar zijn er hoge pieten die zichzelf daarin herkennen – alhoewel deze een grote minderheid vormen.

Kagami zal na een geslaagde opdracht dan ook gepromoveerd worden tot inspecteur. Tot groot verbazen – en soms zelf afgrijzen – van zijn collega’s en oversten. Als inspecteur kan hij nog meer wegen op het systeem, en wie weet kan hij gepaste vernieuwingen doorvoeren…

Dat is een samenvatting van Flic à Tokyo. Een manga die me toch wat teleurstelde. De tekenstijl is niet echt aangenaam te noemen. De plot is archiklassiek, en de opdrachten die Kagami tot een goed einde moet brengen zijn vaak ongeloofwaardig. Dat geeft natuurlijk wel een probleem bij het lezen van deze achtdelige reeks want erg veel plezier is er zo niet meer aan.

Flic à Tokyo zal weinig mensen leesplezier bezorgen. De leuke momenten in de reeks zijn te schaars om de gebreken te overtreffen. De vergelijking met GTO is misschien niet erg eerlijk tegenover deze titel, maar je moet ze wel trekken en dan komt deze Flic à Tokyo eruit als verliezer over gans de lijn.