Fin de l’Eden

Mangaka: Knife Senno
Uitgever: Végétal/Soleil
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

La fin de l’éden is een horrormanga van Knife Senno. De manga werd gereleased na het relatieve succes van de horrormanga Spirale dat als trilogie werd uitgegeven bij Tonkam. De uitgeverij Soleil/Végétal Manga publiceerde twee one-shots van Knife Senno, met name Sister en dus La fin de l’éden dat ik hier zal bespreken.

Het one-shot omvat vijf kortverhalen waar dikwijls een bijrol is weggelegd voor het jonge ventje Shitaro dat ook bij Sister regelmatig terugkomt. Het is een duivels sympathieke knul die niet alleen een meerwaarde geeft aan deze one-shots maar ook een gevoel van eenheid.

In het titelverhaal vertelt het meisje Ell haar verleden aan haar kamergenote in het ziekenhuis. Een verhaal over cloning tijdens de Tweede Wereldoorlog waarbij een professor een superras moet creëren voor de Führer.

In “Défunte Famille” heeft de familie van Mami een auto-ongeluk. Het meisje bidt dat haar familie het overleeft maar zal zich dat gebed nog lang beklagen… Echt wel een geslaagd verhaal waarin Senno een eerste keer Shitaro doet opdraven.

“Appel de la mer” doet het verhaal van Kaori die met haar ouders vertrekt naar de zee. Haar ouders zien het leven niet meer zitten na het ontslag van de vader en hebben een collectieve zelfmoord gepland. Ze verblijven in een leegstaande herberg waar echter drie jongens zullen verschijnen. Dit verhaal is hetgeen dat het meeste het genre horror uitademt en ik vind het ook het meest geslaagde van de bundel. De guitige Shitaro doet ook hier zijn duit in het zakje.

In “Le seigneur du château infernal” gaat Rino haar grootvader opzoeken die in minder dan een maand tijd een heus kasteel heeft gebouwd. Een filmploeg is er ook aanwezig. Ze willen een reportage maken over het spirituele. Shitaro heeft echter de sleutel naar de hel in handen…

Het laatste verhaal heet “Le paradis en noir”. Het donkere verhaal heeft een sterk einde en is qua scenario misschien wel het sterkste van deze vijf kortverhalen. Aya houdt van haar halfbroer Naoshi maar hun ouders kunnen deze relatie niet goedkeuren en sturen hun kinderen de dood in. Aya overleeft het tragische ongeluk en krijgt de kans haar broer weer tot leven te wekken. Maar tot welke prijs?

La fin de l’éden is geen echte hoogvlieger, maar het leest wel erg lekker weg. De verhaaltjes zijn te kort om echt uit te blinken in originaliteit en het is niet altijd even griezelig wat toch wel mag verwacht worden van een horrormanga, maar toch is het de moeite waard om dit one-shot even te bekijken. Het tekenwerk is erg aangenaam en vooral de twee “echte” horrorverhaaltjes (Défunte Famille en Appel de la mer) vond ik echt wel goed. Het laatste verhaal krijgt dan weer een mooie plot mee waardoor ik toch drie van de vijf verhaaltjes erg goed vond.