DYS

Mangaka: Moonkey
Uitgever: Pika
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 0
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Shonen Collection, het prepublicatiemagazine van Pika is nu reeds een tijdje dood en begraven. Wat een magazine moest worden om minder bekende series te testen bij het Franse publiek werd al snel louter een uitstalraam om de bekende mangaka uit de catalogus van Pika te promoten. Toch grepen ze op het einde terug naar hun geëxperimenteer door er twee ‘Europese manga’ in te publiceren, met name Dreamland en het hier besproken DYS.

DYS is het werk van de Brusselse tekenaar Moonkey. Na een reis naar Japan waar hij zich voorstelde aan alle grote uitgeverijen komt hij terecht bij Pika die op zoek is naar lokaal talent. Al snel wordt DYS geboren en hoewel deze ‘manga’ gepubliceerd wordt bij het Franse Pika vertroetelen we DYS toch een beetje als Belgische manga.

Wanneer de ouders van Max naar het buitenland vertrekken moet de student alleen zien rond te komen. Hij slaagt er echter niet in zijn diploma te behalen en moet dus op zoek naar werk. Hij verhuist naar de Europse hoofdstad Brussel omdat hij hoopt daar gemakkelijker werk te vinden. Niets is echter minder waar. Niemand is geïnteresseerd in zijn CV die niets meer is dan een blanco blad papier. Zijn enige vernoemenswaardige wapenfeit is een overwinning op Vega in minder dan 12 seconden in het fighting game Streetfighter II. De bedrijven zijn niet onder de indruk…

Gelukkig heeft Max ook enkele goede vrienden die hij vooral ontmoet in de wasserette waar ze samen hun was doen. Eén van hen zal de CV van Max ‘ietwat’ opsmukken en met hernieuwde moed begint Max bedrijven te mailen. Al snel vindt hij een job in de immobiliënsector. Hij wordt er ingehaald als een goudhaantje. Hoe snel alvorens Max door het ijs zakt?

DYS is echt wel verfrissend om te lezen. Je waant je natuurlijk wel in een manga maar doordat de reeks zich afspeelt in Brussel en de situaties die Moonkey creëert niet systematisch de manga clichés volgen, vind ik DYS een erg aangename lectuur. Nergens introduceert hij Japanse elementen, het is allemaal ‘van bij ons’. Zelfs de uitkering die Max als werkloze krijgt klopt.

De tekenstijl evolueert nog sterk. De eerste hoofdstukken zijn nog wat onhandig maar naarmate het verhaal vordert merk je dat Moonkey zijn stijl beter leert beheersen.

DYS was een echte verrassing voor mij. De reeks moet zeker niet onderdoen voor z’n Japanse equivalenten en vermits de situaties zo herkenbaar zijn bespeelt Moonkey een snaar die de Japanse strip nooit zal kunnen evenaren. Hij maakt echt gebruik van alles wat DYS een meerwaarde kan bieden tegenover de Japanse strip. Slim gezien!

DYS heeft een eigen identiteit en valt daardoor erg in de smaak bij mij. Het verhaal boeit, het leest vlot weg en het is echt wel grappig bij momenten. Zeker eens proberen, deze eerste ‘Belgische manga’.