Detroit Metal City

Mangaka: Kiminori Wakasugi
Uitgever: 12bis
Volumes Frans: 7
Volumes Japans: 8
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Humor is soms moeilijk over te brengen. Zeker in vertaling. Er zijn humormanga waar ik van smul, maar er zijn er tevens die me volledig koud laten. En dat heeft zelfs niet altijd iets te maken met de kwaliteit van het werk, maar is soms louter gebaseerd op persoonlijke smaak. Detroit Metal City – DMC voor de intimi – is een humoristische manga die heel wat positieve recensies krijgt. Ik kon niet anders dan de manga eens uittesten. Werkt Kiminori Wakasugi’s humor op m’n lachspieren of eerder op m’n zenuwen?

Krauser II is de frontman van de metalgroep Detroit Metal City. Ze hebben een grote schare fans in het indiecircuit en ruiken stilaan eeuwige roem. Een song als Homicide zette de groep al direct op de kaart van ‘te mijden muziek voor mijn kroost’ bij ouders.

Achter de ruige façade van Krauser II schuilt echter Sôichi Negishi, een 23-jarige verlegen gastje, fan van Zweedse popmuziek en nog niet klaar om ontmaagd te worden. Het contrast kan niet groter en het verbergen van zijn identiteit is soms zwaar om dragen.

Op het podium ondergaat Sôichi echter een ware metamorfose. Hij vermoordt zijn ouders, verkracht er op los, en vereert Satan… Althans via de lyrics van zijn muziek. Zijn fans geloven de waanzin echter en er ontstaan al snel enkele urban legens rond DMC. Hun manager doet er alles aan om deze roddels in stand te houden. Het enige wat haar interesseert is dat ze nat wordt (tussen de benen) tijdens performances van DMC. Dat, en geld. Uiteraard.

DMC zal aan de weg naar de top timmeren. Krauser II zal telkens weer de Sôichi-kant van zijn persoonlijkheid moeten verloochenen en het is altijd weer grappig om zien hoe Sôichi dan weer plotseling liefelijk omgaat met z’n moeder – die uiteraard niets weet van zijn verderfelijk bestaan als Krauser II.

De humor in DMC zal misschien niet iedereen aanspreken, maar ik raad je toch aan verder te kijken dan het onderwerp van de death metal. Het wereldje wordt immers ongelooflijk gerelativeerd en onderuit gehaald. Het is geen universeel toegankelijke humor, maar toch zal menig mangalezer hier kunnen om lachen. Het contrast tussen Krauser II en Sôichi zit goed in elkaar en staat garant voor grappige momenten. Soms wordt het allemaal echter wat veel. Wat zwaar ook. De opeenvolging van tegenslagen voor Sôichi maakt dat je deze manga best niet in één ruk probeert uit te lezen. Matig gebruik zal je echter een erg grappige manga opleveren die erg origineel uit de hoek komt. Niet zomaar links laten liggen!