Détective Conan

Mangaka: Gôshô Aoyama
Uitgever: Kana
Volumes Frans: 44
Volumes Japans: 48
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Détective Conan van Gôshô Aoyama is een detectivemanga, een genre dat erg populair blijkt te zijn in Japan en nu ook blijkt door te breken in Frankrijk want bij uitgeverij Tonkam is er nu ook de reeks Les enquêtes de Kindaichi van Yozaburo Kanari en Fumiya Sato, ook al een pure detectivereeks.

Détective Conan begint met het verhaal van Shinichi Kudo, een zeventienjarige jongen die in zijn vrije tijd detective speelt en daar nog erg sterk in is ook. Zijn talent, moed en vooral zijn faam geven hem al snel een zekere bekendheid bij de meisjes, wat Ran Mouri, een jeugdvriendin, erg jaloers maakt. Toch hebben beide tieners onuitgesproken gevoelens voor elkaar.

Bij één van zijn onderzoeken loopt het echter mis voor Shinichi. Hij wordt in de val gelokt door twee duistere mannen in het zwart die hem vergiftigen en hem voor dood achterlaten. Maar het gif doodt Shinichi niet, het zal hem enkel verjongen. Zo zal Shinichi verdergaan door het leven in het lichaam van een zevenjarige jongen die echter de intellectuele capaciteiten heeft van iemand die tien jaar ouder is. Hij neemt de naam Conan Edogawa aan en met de hulp van de ietwat excentrieke professor Hiroshi Agasa zal Conan een onderkomen vinden bij Ran die echter niet weet dat ze met Shinichi te maken heeft.

We volgen dus de gebeurtenissen in het leven van Conan die als kind de politie altijd een stap voor is in het oplossen van allerlei moordzaken maar die telkens een manier moet vinden om aan hen duidelijk te maken dat hij gelijk heeft omdat ze een klein jongetje niet zomaar geloven natuurlijk. Gelukkig bezorgt professor Agasa Conan enkele interessante snufjes zoals een stemvervormer en verdovingspijltjes. Het klassieke schema is dan ook Conan die een misdaad oplost, en dan Kogoro Mouri, de vader van Ran en een derderangsdetective, in slaap doet en zijn relaas doet met de stemvervormer. De faam van Mouri die in het begin te wensen over laat zal al snel hoge toppen scheren waardoor hij meer en meer gevraagd wordt in altijd ingewikkelder wordende zaken.

In de loop van de reeks komen er natuurlijk personages bij en vooral Aï Haibara die ook een slachtoffer is van het “verjongingsgif” ligt me nauw aan het hart.

Détective Conan is een aangename reeks met een sympathieke tekenstijl. Over de rode draad van het verhaal komen we echter slechts met mondjesmaat nieuwtjes te weten. Wie zijn de mannen in het zwart, zal Conan ooit de samenstelling van het gif te weten komen en samen met Aï zijn ware grootte terugvinden? Allerlei vragen die slechts om de zoveel volumes eens aan bod komen. De reeks loopt immers als een trein in Japan en Aoyama wordt dus gevraagd het verhaal tot in het oneindige te rekken. Sommige bekritiseren die keuze, maar ik vergelijk deze commerciële beslissing graag met bijvoorbeeld onze strip Jommeke. De verhalen van Jommeke zijn ook altijd gelijkaardig en vallen na 200 strips ook vaak in herhaling en toch verkoopt de reeks nog steeds. Détective Conan is dus een erg ontspannende manga maar het stoort niet als je eens enkele volumes mist, je zal zonder problemen de draad weer oppikken.