Desert Punk

Mangaka: Masatoshi Usune
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 13
Score:

6 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Glénat was jarenlang de marktleider op mangagebied in Frankrijk. Tot Kana hen enkele jaren terug van de troon stootte, onder meer dankzij het immense succes van Naruto. Momenteel worden er heel wat wijzigingen aan de top van de manga-afdeling van Glénat Frankrijk doorgevoerd. Of dit een goed teken dan wel een slecht teken is, laat ik in het midden. En of deze Desert Punk een titel is die nog werd aangekocht door de oude ploeg of al een idee is van de nieuwe bazen, is me evenmin duidelijk.

De aarde is nog maar eens verwoest en we bevinden ons in een apocalyptische wereld waarin de woestijn het gehaald heeft van de natuur. Water is een kostbaar goed geworden en in plaats van uit hun fouten te leren geldt nog steeds de wet van de sterkste onder de overlevenden.

In die woestenij maken we kennis met Sunabo-Zu, die de duivel van de woestijn wordt genoemd door zijn vijanden. En vijanden heeft hij, want Sunabo-Zu is een huurling die voor geld vuile karweitjes opknapt. En hij is zomaar niet de eerste de beste. Ondanks zijn beperkte lengte slaagt hij er keer op keer in zijn opdracht tot een goed einde te brengen.

Sunabo-Zu is een vreemde verschijning met zijn kleine gestalte, zijn poncho en zijn vreemd gasmasker dat hem niet alleen tegen gifstoffen beschermt maar ook tegen het venijnige zand van de woestijn waarin hij vertoeft. Al snel komen we erachter dat de verschrikkelijke Sunabo-Zu nog een jong gastje is met slechts één zwakke plek: vrouwelijk schoon.

Zijn onoverwinnelijkheid zal dan ook een knauw krijgen telkens hij geconfronteerd wordt met vrouwen. Als die vrouwen dan op hun beurt huurlingen zijn die doorzien dat hun boezem diensten kan verlenen, is het hek helemaal van de dam en wordt de duivel van de woestijn gepluimd tot de laatste centiem.

Toen ik Desert Punk van Masatoshi Usune meegraaide bij m’n mangaboer dacht ik een volwassen, apocalyptische reeks à la Mad Max te kopen met wat gore humor en veel vrouwelijk schoon. Ik kwam toch ietwat bedrogen uit. Het feit dat het hoofdpersonage nog een jong gastje is, dat hij onoverwinnelijk is met de wapens en geniaal in het bedenken van plannen, dat hij geobsedeerd is door welgevormde boezems van lekkere grieten,… het strookt niet met de duistere sfeer die ik me voorhield bij de aanschaf van deze reeks. De tekenstijl is bij momenten realistisch maar vervalt af en toe in een gag humor waardoor ook al weer geknoeid wordt met de sfeer.

Kortom, Desert Punk is niet de volwassen reeks die ik voor ogen had. Is deze manga een miskoop? Ja, voor mij wel. Is deze manga slecht? Nee. Desert Punk zal zeker een publiek vinden die de titel naar waarde weet te schatten, maar dat zal dan niet het publiek zijn die zich aan een volwassen seinen verwachtte.

Zoals ik al zei weet ik niet of deze manga reeds een beslissing was van de nieuwe ploeg aan het hoofd van Glénat, maar ik kan je wel zeggen dat dit niet de reeks is waarmee ze hun leiderspositie zullen heroveren.