Dernier Soupir

Mangaka: Mari Okazaki / Nobuyuki Isshiki
Uitgever: Delcourt/Akata
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 2
Score:

7 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Na enkele leuke one-shots verscheen met Complément Affectif (Suppli in het Japans) de eerste lange serie van Mari Okazaki bij Delcourt/Akata. Deze wist me maar zijdelings te boeien vooral door het thema van het verhaal en het oudere doelpubliek dat de mangaka voor ogen had bij het schrijven van de reeks. Desondanks bleef ik het vertrouwen bewaren in Okazaki en ik kocht dan ook Dernier Soupir, niet in het minst omdat het ‘ouder’ werk is van de mangaka.

Dernier Soupir dateert ‘al’ van 2000 en werd getekend voor Cocon, 12 mois of Complément affectif. Ik zeg wel getekend want het scenario werd neergepend door Nobuyuki Isshiki. Ik was dan ook benieuwd hoe Okazaki het werken met andermans scenario zou integreren in haar oeuvre. Zou het me beter dan wel minder bekoren?

Het verhaal begint wanneer Hajime Anzai en Yukari Ishii elkaar ontmoeten. Al snel belanden ze met elkaar in bed voor een zwoele, intense en opwindende nacht (de grote sticker die aankondigt dat dit Okazaki’s meest erotische werk is plakt niet voor niets op het eerste volume van Dernier Soupir). Ondanks het feit dat Yukari zich verbonden voelt met de aan pillen verslaafde en op zijn retour zijnde danser, zal hun avontuurtje eindigen na die ene nacht.

We maken dan een sprong in de tijd en we hernemen het verhaal wanneer Anzai verneemt dat zijn meest beklijvende one-night stand zelfmoord heeft gepleegd. Yukari is niet meer…

De zelfmoord komt als een donderslag bij heldere hemel voor het zusje van Yukari en samen met een jeugdvriend van haar overleden zus wil ze de laatste jaren uit diens leven reconstrueren om zo een reden te vinden achter haar onverwachte zelfdoding. De enige leidraad die ze kunnen volgen is de GSM van Yukari en de vele nummers die erin bewaard zijn. En zo komen ze bij Anzai terecht.

De drie gaan samen op pad en ontmoeten allerlei mensen uit het verleden van Yukari. Telkens weer zijn ze oprecht aangedaan door de dood van Yukari en praten ze met niets dan lof over de jonge vrouw. Maar was Yukari zelf wel gelukkig?

Het spijtige aan dit best wel interessante werk is dat het (voorlopig?) onafgewerkt is. Of Okazaki de reeks ooit herneemt is nog maar de vraag nu ze meer en meer succes heeft. En als lezer blijf je toch enorm op je honger na het lezen van beide volumes. Enerzijds heb je twee volumes gehad die je boeien, anderzijds is er geen einde en dus ook geen antwoord op de enige vraag die ons hier bezighoudt. Geen einde aan een manga hoeft an sich geen probleem te vormen maar hier dus duidelijk wel.

Het valt me dan ook moeilijk deze manga aan iemand aan te raden, maar toch zullen de Okazaki fans of de toevallige kopers hier best wel van kunnen genieten. Na een aarzelend begin dat pure porno is, trekt het verhaal zich immers sterk op gang en ik was benieuwd of de conclusie even sterk uit de hoek zou komen. Of ik op deze vraag ooit een antwoord zal krijgen is echter afwachten geblazen.