Dark Crimson – Vampire Master

Mangaka: Satoshi Urushihara
Uitgever: Pika
Volumes Frans: 3
Volumes Japans: 3
Score:

7 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Dark Crimson – Vampire Master van Satoshi Urushihara is een manga die je niet zomaar in de handen van iedereen mag steken. Urushihara is een expert in het ontbloten van zijn vrouwelijke protagonisten, nevenpersonages, en toevallige passanten, kortom alles met borsten (en tepels), en Dark Crimson draagt dus het “Senpai” label van de uitgeverij Pika, wat wijst op een hoog sex of geweld gehalte. En in dit geval valt het onder de eerste noemer…

In Dark Crimson – Vampire Master draait het om… vampieren. In deze serie worden ze “Clients” genoemd, en ze hebben besloten werk te maken van hun uiteindelijke doel: de wereld overheersen. De mensen, door hen “Crimsons” gedoopt, zullen hun marionetten worden.

Dat is echter gerekend zonder het hoofdpersonage Sion, een halfwezen dat een vampier als vader had en gebaart werd door een menselijke moeder. Hij is de Dark Crimson die de vampieren moet tegenhouden. Hij wordt in zijn taak bijgestaan door zijn jeugdvriendin Lain. Zij is gebonden aan Sion door middel van een bloedverband en is dus zijn instrument. Lain wordt immers het harnas van Sion als ze vampieren bestrijden.

Al snel wordt het jonge meisje Helen aan hun groep toegevoegd en ook zij zal door het bloed verbonden worden met Sion. Een tweede sexslaaf voor Sion, want om te overleven moet de vampier Sion natuurlijk het bloed van de meisjes drinken. Zij verzwakken hierdoor natuurlijk en enkel een portie sex kan hun levenskracht weer op pijl brengen. Om maar te zeggen dat mijn waarschuwing in het begin van deze review nog steeds stand houdt.

De Clients (vampieren dus) houden op aarde ook orgieën waarin hooggeplaatste ambtenaren die bij hen op een goed blaadje willen komen hen vrouwen, meisjes, en de onvermijdelijke maagden offeren. Ook die orgieën staan bol van de borsten en stijve tepels, maar zoals het in de Japanse wet beschreven staat worden nergens geslachtsorganen getoond.

Het moge duidelijk zijn dat dit een soft erotische titel is. Op de 220 pagina’s die het boekje telt zullen er 200 zijn waarop er ontblotingen te zien zijn, meen ik. De tekenstijl is prachtig, Urushihara is een meester maar zelfs voor een jongen met een gezonde interesse in het vrouwelijke geslacht is het aantal ontblote borsten buitensporig. Het verliest zijn impact als het ware.

Het scenario is voor dit genre redelijk goed. Geen hoogstandjes maar je zal je toch niet storen aan een archislecht scenario. Bij enkele passages moet je wel je hoofd bijhouden om alles goed te kunnen volgen, maar Urushihara komt altijd terug op zijn pootjes terecht.

Dark Crimson – Vampire Master is een leuke manga, als tussendoortje. Voor de fans van het vrouwelijke geslacht is dit hemel op aarde, maar let op voor een overdosis. Veel mensen zullen zich echter storen aan de wel erg aanwezige fanservice die op elke bladzijde in de ogen springt als een stijve tepel.