Dämons

Mangaka: Hideyuki Yonehara / Osamu Tezuka
Uitgever: Doki-Doki
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 11
Score:

7 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Dämons is een manga van Hideyuki Yonehara, die we kennen van de best wel gesmaakte shonen Full Ahead Coco, gebaseerd op een oorspronkelijke idee van Osamu Tezuka, net dat tikkeltje bekender. Uitgeverij Doki-Doki was zo vriendelijk deze elfdelige reeks naar het Frans te vertalen. Ziehier ons oordeel.

Heito werkt bij een bedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in nanotechnologie. In tegenstelling tot zijn kompanen weigert Heito echter de erg geavanceerde technologie te gebruiken voor militaire doeleinden. Daardoor zou het bedrijf echter grof geld mislopen en zijn partners zijn niet akkoord met Heito’s vredelievende gedachtegoed. Ze besluiten zijn vrouw en kind te doden en martelen Heito tot de dood… Of althans dat denken zij.

Heito wordt gevonden door een medisch genie – die Tezuka-liefhebbers zullen herkennen – en wordt overgebracht naar diens labo. Heito is er erg aan toe. Beide armen zijn van zijn lichaam gerukt en hij is meer dood dan levend. Toch overleeft hij. De professor die hem vond zal toevallig gespecialiseerd zijn in protheses en hem twee nieuwe armen schenken. Niet zomaar plastieken armen. Heito’s nieuwe armen zijn ultramodern en ijzersterk. De man heeft dan ook slechts één doel voor ogen: wraak. Wraak op zijn vroegere vrienden die hem voor dood achterlieten nadat ze zijn familie uitgemoord hadden.

Dämons is een harde actiemanga die qua sfeer nergens aan een Tezuka manga doet denken. Ook de boodschap lijkt me nu niet echt hernomen van de God van de Manga. Wraak, moord, martelingen,… Het is schering en inslag in Dämons.

De actie wordt vlot weergegeven en de mangaka hanteert hier duidelijk een volwassener stijl dan in Full Ahead Coco waar het allemaal wat speelser is.

Qua scenario laat de manga echter steken vallen. Het is niet echt duidelijk tegen wat voor een achtergrond het verhaal zich afspeelt. Er vallen blijkbaar regelmatig vliegtuigen tegen de grond, er zijn tig guerilla-oorlogen aan de gang, maar de wetenschap is zo ver gevorderd dat wapens via nanotechnologie in onze armen kunnen worden ingeplant. Of er later in het verhaal nog duidelijkheid wordt geschept is nog maar de vraag.

Ook vreemd is dat Heito blijkbaar een vredelievende wetenschapper is in het begin maar dan wel omgaat met enkele duistere moordenaars met als favoriete hobby een beetje martelen. Onlogisch, of wordt Heito’s verleden nog verder uitgewerkt?

De manga leest vlot weg en de snelle en harde actie zal zijn lezers weten te overtuigen maar het is aangeraden niet te veel na te denken bij het lezen van deze manga. Laat je ook zeker niet overtuigen door de naam van Osamu Tezuka op de cover want die wordt wel heel lichtjes gebruikt.

Al bij al geen slechte reeks maar niet het soort manga dat je verwacht als de naam Tezuka op de cover staat.