Crying Freeman

Mangaka: Ryoichi Ikegami en Kazuo Koike
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 3
Volumes Japans: 5
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Toen de manga in de jaren negentig voor het eerst uitkwam in Frankrijk, was Crying Freeman van Ryoichi Ikegami en Kazuo Koike een controversiële reeks door het naakt dat in de manga voortkwam. Ook het unieke concept van een ‘huilende moordenaar’ was toen nog iets dat opgepikt werd. Het succes bleef echter uit en de uitgave bij Glénat werd na twee delen al stopgezet. Maar nu brengt Glénat de manga opnieuw uit in een ‘perfect edition’. En aangezien wij grote fan zijn van de tekenstijl in Sanctuary, gingen we overstag!

Yo Hinomura wordt ontvoerd door de misdaadorganisatie ‘108 Dragons’ en daar wordt de creatieve pottenbakker volledig omgetoverd tot gewetenloze moordmachine. Maar hoe gewetenloos ben je als je bij elke moord tranen van verdriet huilt? De tranen van Yo zijn een teken van zijn verloren menselijkheid…

Het verhaal begint pas echt wanneer Yo plots oog in oog staat met Emu Hino, zij is een schilderes die getuige is van één van Yo’s moorden en zijn tranen ziet vloeien. Yo weet dat hij haar moet ombrengen, maar doet dat uiteindelijk niet. De reactie van Emu Hino is even vreemd: in plaats van verlamd te zijn van angst ontwikkelt ze gevoelens voor de gewelddadige man die zo’n verdriet met zich lijkt mee te slepen…

Slagen de twee erin het lot om de tuin te leiden en alsnog samen te zijn? Op hun pad zullen het niet enkel de ‘108 Dragons’ zijn die hun het leven moeilijk maken. Er zijn immers nog meer vijanden op pad om hen uit de weg te ruimen…

Het is natuurlijk een uniek concept, de huilende moordenaar, en op zich wordt het ook allemaal goed gebracht. Toch werden wij volledig achterover geblazen door de uitwerking en complexiteit van ‘Sanctuary’ en valt ‘Crying Freeman’ dan toch wat tegen als het gaat om de diepgang. Het blijft een sterke reeks die het lezen waard is, maar beklijven zoals Sanctuary doet het nergens.

Wel een pluim voor de uitgave van Glénat, vooral de soepelheid van de dikkere volumes kunnen wij toejuichen.