Cross Game

Mangaka: Mitsuru Adachi
Uitgever: Tonkam
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 7
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Jaren werd mangaka Mitsuru Adachi, een waar icoon in Japan, genegeerd op de Franse markt. De ietwat te specifieke mangastijl zal daar wel voor iets tussen zitten. Maar op een heuglijke dag besloten blijkbaar alle uitgeverijen op hetzelfde moment dat iedereen minstens één reeks van de man moest uitgeven. Zo komt het dat we nu reeds zijn laatste nieuwe reeks kunnen lezen. Cross Game, uitgegeven door Tonkam.

Kou Kitamura is een jong gastje dat graag langs loopt bij de familie Tsukishima. Van de vier zussen is het Wakaba die zijn voorkeur wegdraagt. Niet toevallig werd zij op dezelfde dag en in hetzelfde ziekenhuis als Kou geboren. De mooie en populaire Wakaba steekt niet onder stoelen of banken dat ze verliefd is op Kou. In die mate, dat ze hem reeds een lijstje geeft van verjaardagscadeaus die hij haar moet kopen tot haar twintigste verjaardag. Dat laatste cadeau is dan een verlovingsring. Maar Adachi zorgt altijd wel voor een ingrijpende gebeurtenis in zijn manga en het zal allemaal anders uitdraaien.

De familie Tsukishima heeft een ‘batting center’ waar Kou af en toe een balletje slaat. Baseball zal dan ook een belangrijke rol spelen later in het verhaal. In dat opzicht is Cross Game te vergelijken met Touch of H2, beide reeksen die ook rond deze bij ons weinig gekende sport draaien.

Naast het batting center is een café dat ook uitgebaat wordt door de Tsukishima’s en waar de vier zussen vaak een handje moeten toesteken. Vermits mama Tsukishima reeds overleden is, is het de oudste zus Ichiyoh die voor haar jongere zussen zorgt. Wakaba is de tweede oudste van de familie en net één jaar ouder dan Aoba die op voet van oorlog leeft met Kou omdat deze altijd de aandacht van Wakaba krijgt waar ook zij naar hengelt. Aoba is een halve jongen want met haar fast ball vloert ze de meeste van haar mannelijke tegenstrevers op het baseballveld. Tenslotte, is er ook nog de benjamin van de familie, de guitige Momiji. Cross Game draait rond het klavertje vier dat deze vier zussen vormen.

Zoals steeds bij Adachi zal de sport naarmate de reeks vordert een steeds belangrijkere rol spelen. Door verschillende snel op elkaar volgende tijdssprongen is het echter niet zo dat de matchen eindeloos blijven duren. Bij Cross Game zit de vaart er vanaf het begin van het verhaal goed in, en Adachi blijft op die ingeslagen weg voortborduren. Hoe oud Kou zal zijn aan het eind van Cross Game weten we niet, maar om het verhaal tot een sluitend einde te brengen zou het wel eens kunnen zijn dat we Kou blijven volgen tot zijn 20ste verjaardag waarop hij geacht wordt de verlovingsring aan Wakaba te geven als verjaardagscadeau.

Cross Game ademt die typische Adachi sfeer uit, en is een manga van een bijzonder hoog niveau. Het is duidelijk dat Adachi zijn vak en dit verhaal naar de letter beheerst. De protagonisten zijn nog erg jong in het eerste volume, maar door het veelvuldige gebruik van de tijdsprong evolueert alles snel. Zowel hun sportieve prestaties als hun inter-relationele verhoudingen gaan vooruit met rasse schreden. Zo snel dat je soms de neiging hebt om te zeggen: stop, laat ons nu even stilstaan bij een leeftijd en genieten van wat ze allemaal meemaken. Storen doet het echter vooralsnog niet omdat het allemaal zo enorm boeiend is om volgen.

Cross Game hijst zich in het zog van de beste Adachi manga zoals daar zijn Rough en Touch – en dat wil toch heel wat zeggen. Adachi blijft een mangaka die iedereen moet ontdekken, en Cross Game is daar zeker geen slecht begin voor.