Corduroy

Mangaka: Yamada Naito
Uitgever: Kana
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

7 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Yamada Naito kennen de fans van auteurmanga misschien al van haar eerdere publicaties (Beautiful World, A l’ouest de Tôkyô) bij de kleine, alternatieve uitgeverij Carabas. Nu geeft Kana met het ‘Made In’ label haar echter de mogelijkheid zich te bewijzen aan een groter publiek. Eens kijken of dit one-shot, Corduroy, ons ook kan bekoren…

Corduroy is een one-shot maar bestaat uit losstaande hoofdstukken die aan elkaar verbonden zijn door de achtergrond en het hoofdpersonage, Ryûsei. Deze jonge kerel is vanuit Japan naar Parijs overgekomen en leeft daar zijn niet-alledaags leven.

Ryûsei leeft van dag tot dag, volgens het carpe diem principe. Als hij ’s morgens wakker wordt in een bed, zoveel te beter, vindt hij ’s avonds geen slaapplaats, dan is het ook maar zo. Werken wilt hij niet want hij wilt niet gebonden zijn. Een echt doel in het leven blijkt de kerel niet te hebben.

De manier waarop hij leeft is natuurlijk ideaal om met veel verschillende soorten mensen in contact te komen. De hoofdstukken vertellen telkens weer over zijn ontmoetingen met allerlei mensen, waaronder een paar die een terugkerende rol zullen hebben. Voedsel en onderdak, daar draait het hem om. Moet hij daarvoor zijn lichaam ten dienste stellen van zijn gastheer? So be it!

De Japanners hebben een erg romantische visie op Frankrijk, en Parijs in het bijzonder. Dat zullen we ook merken aan de Japanse toeristen die de revue passeren in Corduroy. Yamada Naito (geschreven als het Franse Nuit) toont de stad echter langs een kant die de Japanners niet zullen kennen. De realiteit van een grootstad. De mangaka heeft er immers twee jaar gewoond – hopelijk op een iets traditionelere manier dan Ryûsei.

De mangaka begon haar carrière in 1987 bij uitgeverij Kodansha. Ze schreef er populaire manga’s voor post-adolescenten. Op dat moment is ze een doorsnee, “klassieke” mangaka. Het is slechts tien jaar later dat ze gaat beginnen experimenteren met haar Mac, en dat ze een andere, meer alternatieve weg inslaat.

De tekenstijl van de mangaka is dan ook allesbehalve toegankelijk. Dikke, brede, zwarte kaders, fotografische achtergronden, “bibberende” lijnen à la Matsumoto, allemaal onder te verdelen in de categorie ‘moeilijk’.

Corduroy zal geen groot publiek aanspreken. Zowel de tekenstijl als het verhaal en de boodschap zijn moeilijk te verteren en het vraagt allemaal heel wat denkwerk van de lezer. Sommige mensen zullen het geniaal vinden, de meesten zullen de manga echter snel weer wegleggen.

Sta je open voor moeilijke manga met een tekenstijl die a-typisch is, dan kun je Corduroy eens bekijken, anders loop je hier maar beter ver omheen.