Chonchu

Mangaka: Kim Byung Jin / Kim Sung Jae
Uitgever: Tokebi
Volumes Frans: 11
Volumes Japans: 15
Score:

5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Chonchu is één van de eerste manwha die ze uitgaven bij Tokebi. Manwha zijn zoals algemeen geweten de Koreaanse strips. De kritieken over deze titel waren lovend en vermits ik een sterk vertrouwen heb in de goede smaak van mijn medemens wou ik Chonchu dus wel eens aan een test onderwerpen.

Het machtige volk van de Yemaeks heeft zopas de geboorte van een prins meegemaakt – twee prinsen zelf want het werd een tweeling. Maar één of ander Orakel verkondigde dat een van hen de zoon van een demon is die later terreur en dood zal zaaien. Geen al te leuk voorteken, zou ik zo zeggen.

Maar wie van de twee is nu de zoon van de demon? De vader zal de steen van de demon laten kiezen over wie hij zijn negatieve invloed zal uitstralen. Chonchu wordt op wel erg drastische wijze de steen toegewezen en moet dus geofferd worden. Maar de moeder krijgt het niet over haar hart en in plaats van de pasgeboren baby te doden, zullen de Yemaeks hem onderbrengen bij het strijdersvolk, de Mirmidons.

Dit kind gaat dus een bedreiging vormen voor de gehele mensheid en omdat de ouders het niet over hun hart krijgen hem te vermoorden, brengen ze hem onder bij het grootste strijdersvolk in de wereld waar dit verhaal zich afspeelt. Ok, me dunkt dat dit een logische keuze is. (Dat was dus ironie…)

We leren dit alles tijdens een flashback in het begin van het verhaal. Chonchu is immers volwassen geworden en vecht lustig aan de zijde van de Mirmidons tegen hun aartsvijanden, de Yungs. Een langdurige oorlog heeft beide volkeren bijna volledig gedecimeerd, en eindelijk blijken de Mirmidons als overwinnaar uit de strijd te komen. Er zijn echter nog slechts een handvol strijders over.

Chonchu heeft het lastig met zijn verleden, en met het feit dat hij door zijn ouders in de steek werd gelaten. Ook met zijn strijdmakkers ligt hij overhoop vermits hij hen altijd in de problemen brengt door zijn drang naar bloedvergieten. Maar Chonchu’s grootste probleem is de steen van de demon die in zijn borstkas zit. Die steen heelt immers alle wonden, waardoor Chonchu nooit sterft. Soms lijkt het of de jongen het wel erg zwaar heeft met die last. Wie wilt er nu ook onsterfelijk zijn? (Dat was dus ironie…)

Ondertussen is Ulfasso de Taemangniji van de Yemaeks geworden. De wat? Oh, de Taemangniji, Koreaans voor Koning, dat weet toch iedereen. (Dat was dus ironie…). Ulfasso is natuurlijk de tweelingbroer van Chonchu en het is nog maar de vraag of de ouders de juiste keuze hebben gemaakt door Chonchu te offeren.

In het eerste volume word je overstelpt met allerlei info en namen, zonder dat er echter een rode draad achter dit alles zit. In de boekjes nadien gebeurt er dan volledig niks meer. Chonchu is een teleurstelling over gans de lijn. De uitgave van Tokebi helpt hier niet bij. Op de flap van de cover staat Chonchu bijvoorbeeld geschreven op drie verschillende manieren. Nee, Chonchu is niet de topper geworden dat ik dacht in huis gehaald te hebben. Mensen die van dark fantasy houden, blijven beter bij Berserk, dat wél een klassieker is.