Chien Blanco (Le)

Mangaka: Jiro Taniguchi
Uitgever: Casterman
Volumes Frans: 2
Volumes Japans: 2
Score:

8 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

“Le Chien Blanco” moet één van de minst recente manga zijn die er van Jiro Taniguchi in het Frans zijn verschenen. De manga dateert van 1990 en het is interessant te zien welke evolutie de getalenteerde mangaka heeft doorstaan als je ook zijn meer recente werk hebt gelezen, zoals “L’homme qui marche” of “Le journal de mon père”.

“Le Chien Blanco” is het verhaal van een vervaarlijke witte hond die genetisch gemanipuleerd werd. De hond ontsnapt echter en we volgen de koortsachtige zoektocht naar de moordmachine. Maar de hond heeft een duidelijk doel voor zich en blijkt veel minder moordzuchtig dan zijn africhters wel lijken te denken.

Blanco ontsnapt uit de handen van het leger van een kleine staat die in de manga de Republiek R genoemd wordt. Het is een Oostblok staat die een beetje gevangen zit tussen de twee toenmalige grootmachten, met name de USSR en de Verenigde Staten. Colonel Schmidt die de zoektocht naar de hond en het project dat hieraan voorafging leidt, wil van zijn land een geduchte maar tevens onafhankelijke staat maken en hiervoor heeft hij enkele geheime wapens nodig. Een ras van genetisch gemanipuleerde vechtershonden leek hem wel wat en daarmee ontvoerd hij professor Ryapkwa, een autoriteit op het vlak van genetische manipulatie. Het is de professor en vooral zijn kleindochter Patricia die een grote invloed hebben op de hond en beiden lijken een soort telepathisch contact te hebben met Blanco.

Het doel van Blanco bestaat erin Patricia te bereiken die in New York de zoektocht heeft geopend naar de ontvoering van haar grootvader, en de verdwijning van haar geliefde hond. De hond vertrekt vanuit de Republiek R en trekt zo via de Beringstraat door Alaska naar Canada, op zoek naar Patricia die hij volgt via de telepathische krachten waarmee beiden verbonden blijken te zijn.

De hond krijgt het echter niet op een zilveren plaatje aangeboden. Eerst jagers, dan premiejagers en later zowat het hele leger van de Republiek R zitten hem op de hielen. De hond moet sterven, eerder dan in handen te vallen van een vijandige staat die het ras dan op hun beurt zou gebruiken, en dit eventueel tegen de kleine Oostblokrepubliek. Het adaptievermogen van Blanco blijkt echter immens groot en zijn capaciteiten verhogen naarmate hij meer gevechten te doorstaan krijgt.

Le Chien Blanco is een knappe manga. Sterk verhaal, technisch perfecte tekeningen, maar het is geen meesterwerk zoals de twee bovenvermelde manga van Taniguchi wél zijn. Toch is het een verhaal dat misschien meer mensen zal aanspreken omdat er hier wel actie en avontuur inzitten in tegenstelling tot de andere werken van Taniguchi. Ook de tekenstijl is toegankelijker, je lijkt wel een westerse strip in zwart-wit te lezen, zo on-manga lijken de tekeningen.

Weer een sterke manga van Jiro Taniguchi dus, een manga die het dan wel niet haalt bij de andere manga die ik van deze getalenteerde mangaka heb gelezen, maar toch één die me alweer doet snakken naar meer manga van dit niveau.