Chant des souliers rouges (Le)

Mangaka: Mizu Sahara
Uitgever: Kazé
Volumes Frans: 6
Volumes Japans: 6
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Kazé Manga heeft eigenlijk nog steeds niet echt een ‘smoel’ qua uitgeverij. Na al die jaren is het nog altijd een beetje raden aan wat voor manga je je kan verwachten wanneer ze iets nieuws aankondigen. Maar de premisse van Le Chant des souliers rouges (Tetsugaku Letra in het Japans) sprak me wel aan dus ging ik overstag…

Kimitaki was altijd gepassioneerd door basketbal. In de schoolclub ging hij tot het uiterste om zijn vrienden de liefde voor de sport bij te brengen. En al snel werden die vrienden veel beter dan hem. Kimitaki bleef jaloers en gefrustreerd achter… Na een ongeluk besloot hij de basketbalschoenen aan de haak te hangen en de sport voorgoed vaarwel te zeggen…

Wanneer hij zijn opvallende, gepersonaliseerde schoenen wil wegsmijten ontmoet hij op het dak van de school een meisje. Een meisje dat even gefrustreerd als hijzelf door het leven gaat. Takara stond net op het punt haar felrode dansschoenen weg te smijten. Het meisje is immers enorm groot en door haar veel te grote handen en voeten werd ze uit de flamenco-club gegooid…

Kimitaki ziet meteen het potentieel van Takara als basketbalspeelster. De jongen raadt het meisje aan de sport een kans te geven. Haar grootte zal voor basketbal immers geen nadeel, maar juist een troef zijn.

Beide jongeren ruilen hun schoenen en uiten de wens om hun leven een nieuwe wending te geven. Ze besluiten de passie van elkaar over te nemen en opnieuw zin te geven aan hun leven…

Maar de jaren gaan voorbij en Kimitaki vergeet al snel zijn goede voornemen. De jongen gaat doelloos door het leven. Maar wanneer hij op zijn nieuwe school plotseling hoort dat Takara ondertussen een beloftevolle basketbalspeelster is geworden, herinnert hij hun gesprek van weleer. Kimitaki besluit die felrode flamenco-schoenen opnieuw boven te halen en alsnog zijn belofte na te komen… Slaagt Kimitaki erin nieuwe vrienden te maken en een nieuwe passie te laten ontluiken?

Deze zesdelige manga ademt een poëtische sfeer uit die in de verf wordt gezet door de al even zweverige en poëtische tekenstijl van Mizu Sahara. De sterkte van de manga zit dan ook in dat unieke sfeertje en val je daar niet voor dan beleef je de beslommeringen van de personages natuurlijk minder intens…

En ik moet eerlijk toegeven dat ik niet meteen viel voor de sfeer die ‘Le chant des souliers rouges’ uitademt. Waar ik verwacht had dat de jongen en het meisje elkaar zouden versterken hebben ze eigenlijk nauwelijks contact met elkaar. Verwachtte ik me aan iets anders of ben ik immuun voor de charmes van deze reeks? Wie zal het zeggen…

Het verhaal zit goed in elkaar en de mangaka beheerst haar tekenstijl prima, maar dit is echt het type manga waar je een ‘klik’ mee moet hebben. En daar liep het bij mij fout. Kwaliteiten heeft deze manga zeker, maar ‘Tetsugaka Letra’ zal door de unieke aanpak evenmin iedereen aanspreken…