C’était nous

Mangaka: Yuuki Obata
Uitgever: Soleil
Volumes Frans: 3
Volumes Japans: 11
Score:

9 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Soleil is nu reeds enige tijd op eigen benen manga’s aan het uitgeven. Na hun avontuur met Végétal waar ze zich vooral concentreerden op kiddy shojo en hardcore violence – de perfecte combinatie toch? – beginnen ze nu een uitgebreide catalogus vol diversiteit te hebben die echt wel de moeite waard is. C’était nous moet hierin de meer volwassen shojo worden vergelijkbaar met Nana of Mars.

C’était nous is één van die manga die al onmiddellijk een goede indruk op me naliet. De covers stonden me enorm aan, de commentaren die ik ervan hoorde beloofden veel goeds, en eenmaal je het boekje openslaat word je direct gecharmeerd door de warme tekenstijl. Onder het motto: een goed begin is half gewonnen ben ik dan ook aan deze reeks begonnen. In deze review kom je te weten of ik aan het eindpunt nog steeds even enthousiast was.

Zestien jaar zijn de hoofdpersonages wanneer deze reeks aanvat. Nanami Takahashi – kortweg… Nana – beleeft haar eerste schooldag op haar nieuwe school. Ze probeert zich open en sociaal op te stellen zodat ze snel vrienden maakt, maar echt vlot is ze hier niet in.

Ze komt terecht in dezelfde klas als de populaire Yano waar elk meisje voor valt. Nana is in het begin echter niet echt gesteld op de coole kerel, maar hij zal haar na verloop van tijd toch weten te bekoren. Yano draagt echter een zwaar verleden met zich mee dat hem heeft gekneed tot de jonge kerel die hij nu is: goedlachs om op die manier z’n emoties niet te tonen.

We komen al snel te weten dat Yano’s grote liefde onlangs gestorven is. Maar er is meer aan de hand. Hij kwam immers te weten dat ze hem net voor haar dood bedroog met haar ex. Kortom, genoeg materiaal om weigerachtig te staan tegen een nieuwe relatie en niet zomaar aan iedereen je hart te openen. Toch blijft zijn liefde voor haar levendig. Nana zal aldus moeten opboksen tegen de geest van het overleden liefje van Yano dat – toeval of niet – ook nog eens door het leven ging met de naam… Nana.

C’était nous is op het eerste gezicht een doorsnee liefdesverhaaltje zoals er dertien in een dozijn zijn, maar toch biedt het net dat tikkeltje meer. De sfeer die de manga uitstraalt is op het eerste zicht warm, positief, guitig, maar als je dieper graaft komen we de donkere kantjes van de personages te weten. In dat aspect heeft het zelf wat weg van het eerder vermelde Mars, want ook hier speelt de dood een belangrijke rol.

Ook de tekenstijl helpt veel bij de beleving van het verhaal en het opsnuiven van de juiste sfeer. De expressievolle gezichten geven altijd net het juiste gevoel weer. Yuuki Obata is een nog onbekende naam maar beheerst haar leuke stijl reeds volledig.

C’était nous is één van die manga die uit het niets lijken te komen maar die niet te lijden zullen hebben onder hun relatieve onbekendheid bij de mangaliefhebber. Het is het soort manga dat genoeg heeft aan mond-aan-mondreclame om te verkopen. Dat de reeks op verschillende manieren gelinkt wordt aan het immens populaire Nana dat wordt uitgegeven bij Akata/Delcourt zal de manga ook wel dat extra duwtje in de rug geven.

Voor al wie niet allergisch is aan een gevoelige shojo manga is dit een aanrader!