Boys Be

Mangaka: Masahiro Itabashi / Hiroyuki Tamakoshi
Uitgever: Tokyopop
Volumes Frans: 9
Volumes Japans: 20
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Zoals jullie wel weten is de Mangaheuvel erg gericht op de Franse markt. De mangareviews die ik neerpen komen telkens weer van de Franse versies die ons voorgeschoteld worden, en die nog steeds het gemakkelijkst verkrijgbaar zijn in België. Af en toe sluipt er wel eens een review tussen van een Nederlandstalige versie, maar deze review is de eerste waarin ik een Amerikaanse uitgave bespreek. Eens van naderbij bekijken hoe zij het aanpakken!

Boys Be is een cultmanga in Japan. Ze zijn momenteel al bezig aan het derde ‘seizoen’ dat gepubliceerd wordt onder de naam ‘Boys Be L co-op’. De review die je hier kan lezen is er één van het tweede seizoen ‘Boys Be second season’ dat in de Amerikaanse versie echter gewoon door het leven gaat als ‘Boys Be’.

Ook op de Franse markt is deze reeks al getest geweest. De eerste drie volumes werden immers geprepubliceerd in het magazine ‘Shonen Collection’ dat bij Pika verschijnt. De reeks kende echter een matig succes waardoor het nog maar de vraag is of ze bij Pika het risico zullen nemen Boys Be ook uit te brengen in de gekende ‘tanks’. De reeks bekoorde me echter dus stortte ik me op de Amerikaanse versie die bij Tokyopop verschijnt.

Waar handelt Boys Be nu over? Het is een sentimentele shonen zoals I’’s of Ichigo 100% en het blijft allemaal erg klassiek. Elke volume bestaat uit kortverhaaltjes die meestal zelfs maar één hoofdstuk duren en dus de twintig pagina’s niet overschrijden. Verwacht je dus niet aan lang uitgesponnen plots of diep uitgewerkte personages.

Het is een shonen dus we volgen telkens weer een jongen die op één of andere manier de liefde ontdekt. Er zit natuurlijk de nodige fan service in met wat slipjes en bh’tjes maar het blijft allemaal erg braaf. Een klassieke sentimentele shonen die vooral teert op z’n lange staat van dienst in Japan en minder op de kwaliteit van de reeks – alhoewel het natuurlijk telkens weer erg vermakelijk is, maar oh zo weinig baanbrekend.

Ook de tekenstijl is niet echt om over naar huis te schrijven. De personages lijken allemaal verdacht veel op elkaar, en er zitten vaak onhandigheden in de tekenstijl. Let vooral niet op de compleet misvormde schoenen, zou ik zo zeggen.

De uitgave van Tokyopop is zeker niet slecht maar de puristen zullen verschrikt opkijken als ze zien dat ze de covers veranderen én dat ze het aandurven geen plastieken overjasje over de cover te doen. De cover is dus gewoon in karton, wat op de Franse markt al lang achterhaald is. Wel positief zijn de extra’s die de Tokyopop vertaalsters meegeven. Zij geven hun mening over de jongens en wat ze meemaken in elk volume en hoe dit kan weerspiegeld worden in the real world. Een verfrissende kijk vooral natuurlijk omdat het hier over vrouwen gaat die hun ongezouten mening geven over deze manga gericht op het mannelijke geslacht. Soms erg grappig, soms al even confronterend. Leuk initiatief.

‘Boys Be’ zal vooral de liefhebbers van het genre bekoren, en zelfs dan moet je natuurlijk nog openstaan voor de opeenvolging van kortverhalen. Als de reeks je echter bekoort zit je goed voor een enorme dosis leesplezier.