Bol plein de bonheur (Un)

Mangaka: Tsuru Moriyama
Uitgever: Delcourt/Akata
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

7 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Als Akata een manga aankondigt met de titel ‘Un bol plein de bonheur’ en je de bijhorende cover te zien krijgt, dan kan ik niet anders dan enorm uitkijken naar de release. De cover gaf me een echt ‘Une sacrée mamie’ gevoel en ik kon niet wachten om dit one-shot van Tsuru Moriyama te kunnen lezen.

De manga speelt zich af in het Osaka van de jaren zestig. We worden in het verhaal gesmeten wanneer een vrouw met slaande deuren vertrekt bij haar man, alcoholicus van beroep, gokken als hobby. De vrouw neemt hun zoon met haar mee en hoopt elders een nieuw leven te kunnen beginnen.

Een alleenstaande moeder heeft het nooit makkelijk, en al zeker niet in het Japan van de jaren zestig. Het is harken om de eindjes aan elkaar te knopen. De moeder offert zich volledig op voor het welzijn en geluk van haar zoon, maar moet hem toch vele materiële zaken ontkennen. Toch hebben ze het goed bij elkaar en voedt ze hem op als een sterke, rechtvaardige jongeman. Ze geeft hem alle kansen die nodig zijn om een beter leven te verkrijgen.

In zeven hoofdstukken volgen we de perikelen van moeder en zoon die telkens eindigen met een knuffel en enkele emmers traanvocht. Op de verhalen op zich valt weinig aan te merken maar er wordt iets te snel gegrepen naar goedkoop sentiment. Een hymne aan moedige moeders juich ik enkel toe, maar moedige moeders zijn allesbehalve bleitsmoelen. Het is een beetje spijtig dat dit mooi verhaal hierdoor ontsierd wordt. Na enkele hoofdstukken weet je immers al hoe het hoofdstuk zal eindigen…

Het einde slaagt er echter toch nog in aangrijpend en beklijvend te zijn. Je bent er als lezer dan blijkbaar alsnog in geslaagd een band te scheppen met moeder en zoon ondanks het overdreven sentiment dat bij momenten een te onrealistische touch aan het verhaal geeft. Een koud hart zal ook het einde goedkoop sentiment vinden, maar ik ben natuurlijk een warmbloedig mens die het goede in de medemens met open armen ontvangt.

‘Un bol plein de bonheur’ is dus niet de absolute topper geworden die ik hoopte voorgeschoteld te krijgen. De hoge verwachtingen worden niet ingelost en het goedkope sentiment wordt te hardnekkig toegepast door de mangaka. Een slechte manga is het niet, maar in de annalen schrijf ik deze titel alvast niet neer.