Blue Giant

Mangaka: Shinichi Ishizuka
Uitgever: Glénat
Volumes Frans: 10
Volumes Japans: 10
Score:

9 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Blue Giant is een seinen manga van Shinichi Ishizuka die vaak geprezen wordt door mangatubers. Zelf heb ik echter helemaal níets met jazz en liet ik de manga in eerste instantie links liggen. Maar de lofbetuigingen bleven maar komen, en uiteindelijk werd ik toch té benieuwd naar Blue Giant. Want muziekmanga hebben mij in het verleden al wel vaker weten te overtuigen. Wist ook Blue Giant me aangenaam te verrassen?

Blue Giant is het verhaal van Dai Miyamoto die in het laatste jaar van de middelbare school zit. Terwijl zijn vrienden zich klaarstomen voor de universiteit, spendeert Dai al zijn uren aan het spelen op zijn saxofoon. Dai droomt niet van een carrière als salaryman. Nee, Dai wil de grootste jazzmuzikant ter wereld worden.

Dai maakt deel uit van de basketbalploeg op school en is een heel normale, doorsnee tiener. Nadat zijn moeder overleed, groeide hij op met zijn vader, zijn oudere broer en jongere zusje. De jongen klust bij in een tankstation om wat extra zakgeld te verdienen. Echt een heel doorsnee leven. Niet de loser die we vaak in manga tegenkomen, evenmin de populaire gast die in alles de beste is. Dai is gewoon een doodeenvoudige jongen. Maar wel eentje met een duidelijke passie…

Als jonge tiener werd Dai plots gegrepen door de jazzmicrobe. Dai was verbaasd hoeveel gevoelens je via deze muziek kon weergeven. En al snel ging hij uren staan oefenen op de oevers van de rivier. Zonder enige hulp van muzieklessen of een muziekleraar. Gewoon ‘op gevoel’ leerde hij het instrument beheersen… Maar zal dat voldoende blijken om het ook te gaan maken als jazzmuzikant? En heb je als jazzmuzikant nog wel een toekomst tout court in de hedendaagse muziekwereld?

Blue Giant blijkt een enorm aanstekelijke manga te zijn. Dai is allesbehalve een ‘flashy’ personage, maar zijn karakter en persoonlijkheid werken gewoon aanstekelijk. Hij weet wat hij wil, laat zich niet van de wijs brengen, maar hij is evenmin te bestempelen als een naïeve dromer of een arrogante zak die vol is van zijn eigen kunnen.

Dai wil de beste worden, maar oefent elke dag uren en beseft dat het niet in zijn schoot geworpen zal worden. Dai is ook vooral geboeid door de intensiteit die je als muzikant kan overbrengen naar je publiek. Waardoor het allemaal heel erg toegankelijk wordt…

En waar het onderwerp van de jazzmuziek mij altijd tegenhield om aan deze manga te beginnen, is dat net ook een thema in deze manga. Zijn klasgenoten weten niet wat jazz is en zijn latere leraar beseft maar al te goed dat Dai geen makkelijke keuze maakt door vol voor jazz te gaan. Net omdat het aantal jazzliefhebbers jaar na jaar wegkwijnt.

En dan snap je plots waarom Blue Giant online zo geprezen wordt. Het is een verhaal waarin je heel makkelijk wordt meegezogen en voor je het weet heb je in één ruk enkele volumes uitgelezen. Net alsof je deel uitmaakt van de doorsnee leventje van Dai, die echter helemaal niet zo doorsnee is als zijn leventje zou doen vermoeden… Topper!