Bleu Indigo

Mangaka: Kou Fumizuki
Uitgever: Pika
Volumes Frans: 16
Volumes Japans: 17
Score:

7.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Bleu Indigo van Kou Fumizuki is een haremmanga, te vergelijken met andere bekende titels zoals Love Hina. De animefans zullen de serie wel kennen onder de naam Ai Yori Aoshi, wat letterlijk betekent ‘blauwer dan indigo’. Het woordje ‘ai’ betekent hier dus niet liefde zoals we wel kennen uit de mangawereld – denken we maar aan de klassieker Vidéo Girl Ai – maar gewoon ‘indigo’. Die keuze heeft te maken met de naam van het hoofdpersonage Aoi wat een soort blauw kan betekenen. Voor de rest is het een gewone titel, hoor.

Het verhaal volgt de jongeman Kaoru Hanabishi. Op het eerste zicht is dit een doodnormale jongen die alleen woont, maar hij draagt een zwaar verleden met zich mee. Hij werd immers van jongsafaan opgevoed als de opvolger van de Hanabishi dynastie, maar hij was dit harde leven kotsbeu. Hij verliet het ouderlijke huis met slaande deuren en leeft dus nu alleen, ver weg van zijn roots.

Het verhaal begint pas echt goed als plotseling zijn ‘verloofde’ voor de deur staat. Aoi en Kaoru waren al sinds hun prille jeugd aan elkaar gekoppeld door hun families en konden het steeds goed met elkaar vinden. De frêle Aoi wilt bij haar geliefde blijven en is bereid daarvoor op haar beurt haar roots te verloochenen.

Natuurlijk komt de familie van Aoi hierin tussen. De moeder van Aoi komt zich moeien in de hoop haar dochter tot rede te brengen, maar ze merkt al snel dat de twee sterk aan elkaar gehecht zijn en dat ze haar dochter diep zal kwetsen als ze haar losrukt van Kaoru. Ze laat hen samenwonen. Maar dan wel in een huis van de familie en onder het toezicht van Miyabi Kagurazaki, die zal optreden als voogd van Aoi.

Er hangt echter nog iets aan vast… Aoi en Kaoru mogen niet als koppel overkomen naar de buitenwereld toe. Kaoru zal in een aanpalend huisje slapen, terwijl Aoi zal doorgaan als de huismeesteres. In Bleu Indigo verklaren de hoofdpersonages dus al snel hun liefde voor elkaar – in tegenstelling tot andere series van het genre – maar ze mogen die liefde dan wel niet openlijk tonen, wat toch weer de mogelijkheid geeft om een mooi aantal volumes vol te tekenen.

In de loop van het verhaal komen er natuurlijk andere personages bij om de verhaallijnen te stofferen. Andere personages die natuurlijk allemaal van het vrouwelijke geslacht zijn. En jawel, ze komen allemaal terecht in de grote villa waar Aoi en Kaoru hoopten dichter tot elkaar te groeien. Tina is een lid van dezelfde fotoclub als Kaoru. Ze komt uit Amerika en is erg extravert. Taeko is daarentegen een ietwat verlegen meisje die vooral erg onhandig is. En nog later komt ook de jonge Mayu af op ons groepje vrienden. Een rijke, rotverwende snob die een geheime liefde koestert voor Kaoru.

Na het lezen van deze review merk je al snel dat we hier met een traditionele haremmanga te maken hebben. Iets volwassener dan Love Hina, maar ik vrees wel dat de reeks een beetje met dezelfde problemen zal te maken hebben. Na een tijdje draai je gewoon rond de pot en komt de mangaka niet origineel genoeg meer uit de hoek. Ook bij Bleu Indigo merk je dat het allemaal losse verhaaltjes zijn die wel invloed hebben op het verhaal maar die je wat op je honger laten met betrekking tot de hoofdverhaallijn. Voer voor de fans van het genre die hier zeker een sterke titel vinden, maar weinig innoverend en waarschijnlijk ietwat te repetitief voor de anderen.