Après l’amour, la sueur des garçons a l’odeur du miel

Mangaka: Mari Okazaki
Uitgever: Delcourt/Akata
Volumes Frans: 1
Volumes Japans: 1
Score:

8.5 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Het logische gevolg van een mangaka die zich vooral toespitst op one-shots en kortverhalen is dat er veel reviews van verschijnen op de Mangaheuvel. Mari Okazaki werd hier al meermaals besproken. Denken we maar aan Déclic Amoureux, BX, Cocon of het tweedelige ’12 mois’. In tegenstelling tot de bundel kortverhalen die we in deze review bespreken ging het hier telkens om shojo-manga. De titel die we vandaag bespreken richt zich tot een wat ouder – maar nog steeds vrouwelijk – publiek en wordt dan ook onderverdeeld in de Johin-collectie van Delcourt/Akata. Het zijn dus ietwat meer sensuele en erotisch getinte werken dan de pure shojo-stuff die we reeds kenden van deze getalenteerde dame.

Het meest frappante aan de bundel is niet het erg geslaagde coverdesign maar wel de titel. Un titre à rallonge, zoals ze in het Frans zo mooi kunnen zeggen. “Après l’amour, la sueur des garçons a l’odeur du miel”. De titel is langer dan de meeste van de kortverhalen! Maar dit alles zegt natuurlijk nog niets over de kwaliteit van de vijf verhalen die deel uitmaken van deze bundel.

Het titelverhaal zet al onmiddellijk de toon. Het nichtje van een werkende dame komt zich nestelen in het appartement van de jonge vrouw. Als de vrouw vraagt of ze geen vriendje heeft, antwoordt ze simpelweg dat ze dat niet nodig acht. De vrouw is hier niet mee akkoord maar de woorden van het meisje zullen haar toch blijven achtervolgen. Al snel komt ze achter het egocentrisme van de mannelijke liefde, en moet ze toegeven dat het meisje geen onzin uitkraamde.

Het tweede verhaal is een dromerig sfeerverhaal dat als hoofdthema heeft het contact met iemand anders. Dit verhaal mist wat impact en diepgang niet in het minst doordat het veel te kort is om een boodschap daadkrachtig over te brengen.

Het volgende verhaal komt weer sterker uit de hoek en handelt over de puberteit, een moeilijke periode in ieders leven. We zijn onzeker en durven ons wel eens afstoten tegen wie ons nauw aan het hart ligt. Gelukkig begrijpen sommige mensen dat het hier slechts om een periode in ieders leven gaat.

Het voorlaatste verhaal en tevens het langste is natuurlijk het best uitgewerkte en wordt erg sterk naar voren gebracht. Ook vier prachtige kleurenpagina’s die mooi werden behouden door Delcourt/Akata.

Het laatste verhaal gaat dan een beetje verloren door de impact van het vorige maar blijft toch overeind.

Deze bundel is niet zo toegankelijk en dat zal sommige mensen afschrikken. Ben je niet overtuigd door Okazaki’s eerder werk dan laat je dit maar best links liggen. Het is de magie, de sfeer, de stijl van Okazaki die dit oeuvre draagt en word je daar niet door aangesproken dan vervalt de kracht van deze bundel. Kan je je laten meeslepen door de sfeer en de poëzie die dit boekje uitstraalt, en durf je wegdromen over wat Okazaki als boodschap meedeelt dan stap je nu best een stripwinkel binnen.