My Neighbor Totoro

My Neighbor Totoro

Studio: Studio Ghibli
Jaar: 1988
Afleveringen: 1
Score:

9 of 10 stars

Bespreking door Koen Smet

Tonari no Totoro, My Neighbor Totoro, Mon Voisin Totoro, oftewel Mijn Buur Totoro is een film van de bekende Studio Ghibli van Hayao Miyazaki die kleppers op zijn naam heeft zoals Spirited Away (Oscarwinnaar) en Princess Mononoke. Totoro dateert echter uit 1988 en is dus een van de beginwerken van Miyazaki. Toch moet hij zeker niet onderdoen voor de recentere titels…

Alles begint met de verhuis van de familie Kusakabe. De elf jaar oude Satsuki en haar vierjarig zusje Mei komen met hun vader aan bij hun nieuwe woonst. Een oud, vervallen huis dat in een wel erg rustiek plaatsje gelegen is. Ze komen hier wonen omdat hun moeder erg ziek is en in het ziekenhuis verblijft. Binnenkort mag ze echter weer naar huis en de gezonde lucht van het platteland moet haar weer op krachten brengen.

Al snel komen de meisjes erachter dat er vreemde wezentjes in hun huis leven. Kleine zwarte stofballetjes die op de vlucht slaan bij licht of lawaai. En er is ook die immens hoge boom waar vooral Mei erg geïntrigeerd door is.

Kort na hun aankomst maken ze kennis met ‘grootmoeder’, de oude buurvrouw die hun wat komt helpen met het huis op orde te krijgen. De zusjes zijn dol op hun nieuwe grootmoeder.

Satsuki gaat naar school, en vader Kusakabe moet werken waardoor Mei alleen op onderzoek gaat in de tuin. Ze kruipt er langs kleine weggetjes onder de boom en achtervolgt een raar wezen. Plotseling schuift ze uit en valt ze in een gat. Ze komt echter zacht neer, op de buik van… Totoro.

Totoro komt voort uit een Japanse legende en is een soort bosgeest die enkel kan gezien worden door brave, onschuldigde kinderen. Mei is de eerste die hem ziet, maar al snel zal ook Satsuki kennismaken met de luie, goedlachse Totoro.

Zoals je merkt uit de samenvatting van het verhaal heeft de film eigenlijk geen echte plot. Het is slechts op het einde dat er vaart komt in de verhaallijn. We volgen gewoon het leven van twee meisjes die wachten op de thuiskomst van hun zieke moeder. Miyazaki creeërt hier echter de typische sfeer van het Japan van de jaren vijftig. Als je bekend bent met de tekenfilmseries van de jaren tachtig zal je hier hetzelfde aangename gevoel krijgen dat je ook had bij ‘Les 4 filles du Dr. March’, ‘Georgie’, ‘Princesse Sarah’ of al die gelijkaardige tekenfilms. Natuurlijk komt de kwaliteit van de animatie, de muziek en de algemene sfeer hier veel beter tot zijn recht omdat we te maken hebben met een langspeelfilm, maar toch had ik datzelfde goede gevoel toen ik naar Totoro keek.

Er zitten ook prachtige scènes in. Het is schitterend hoe Miyazaki van een “twee kinderen wachten op bus” scène een meesterwerk van vijf minuten weet te maken door de aanwezigheid van Totoro. Je moet het echt gezien hebben om het te begrijpen.

En dat kan ik van gans de film zeggen. Totoro is echt een aanrader voor de hele familie. Een familiefilm die heel de film lang een erg hoog niveau haalt. Leuk voor de kinderen, maar even leuk voor de ouders die meekijken. Classic.